تمام گربه های پرشین (که به طور رسمی به عنوان گربه مو بلند پرشین شناخته می شوند ) دارای استخوان بندی و فرم بدنی یکسانی هستند . صورت آن ها پخ و مسطح است و همگی بینی کوتاه و گوش های کوچکی دارند . قفسه سینه گربه پرشین ، وسیع و بزرگ است و پاهای بسیار قوی و محکم و پنجه های بزرگی دارند . همچنین تمامی آن ها پوششی یک دست و نرم و صاف دارند که البته موهای دور گردنشان کمی با بقیه نقاط متفاوت است . گربه پرشین دمی بلند و پشمالو دارد .
گربه موبلند پرشین رنگ ها و نژاد های متنوع زیادی دارد . در کشوری مانند ایالات متحده آمریکا تمامی این رنگ ها و نژاد ها در یک طبقه بندی قرار میگیرند اما در انگلستان هر رنگ از این نژاد به طور جداگانه ای طبقه بندی میشود .
نژاد گربه پرشین از قدیمی ترین نژاد های شناخته شده گربه در دنیا به حساب می آید. نژاد گربه پرشین ، به خودی خود در مناطق سردسیری آسیای میانه به وجود آمده است. سپس به تدریج به واسطه جفت گیری با سایر نژاد ها، توسعه پیدا کرده اند .
اجداد گربه پرشین امروزی ، که بسیار قوی بوده اند و موهای بلند طوسی رنگی داشته اند در دهه 1600 میلادی از پرشیا ( ایران امروزی ) به اروپا برده شده اند و نژاد سفید ابریشمی گربه های آنگورا ( یک نژاد متفاوت از آنگوراهای امروزی ) از سمت ترکیه وارد اروپا شدند .
امروزه بیش از 60 مدل و رنگ از نژاد گربه پرشین در سرتاسر دنیا وجود دارد .
گربه پرشین سیاه :
به نظر میرسد که نژاد پرشین سیاه از اولین نژاد های گریه پرشین است که از دهه 1600 تا کنون قدمت دارد . امروزه این نوع نژاد در بین پرشین ها رایج نیست .
به طور استاندارد رنگ این نژاد سیاه زغالی است و هیج نشانه ای از رنگ رفتگی یا سایر رنگ ها در آن دیده نمیشود . توله های این نژاد ممکن است به رنگ طوسی باشند و این رنگ تا 6 یا 8 ماهگی طبیعی است اما بعد تر اگر رنگ ها به مشکی بر نگردد غیر طبیعی است.
برای آن که رنگ این نژاد همچنان مشکی براق و یک دست بماند باید آن ها را در محیطی خنک ، خشک و دور از نور مستقیم نگهداری کرد. هوای مرطوب و نور مستقیم باعث میشود که رنگ مشکی آن ها به مرور زمان محو شود.
پرشین سیاه مانند سایر پرشین ها مهربان و با وقار است ولی به نسبت پرشین های سفید علاقه و ظرفیت بیشتری برای بازیگوشی دارد .
پرشین آبی :
در اواخر دهه 1800 میلادی، پرشین های آبی به ناگهان به عنوان حیوان خانگی محبوبیت خاصی پیدا کردند و به قیمت های بالایی خرید و فروش میشدند. آن ها خیلی زود به حیوان مورد علاقه اروپایی ها تبدیل شدند . ملکه ویکتوریا انگلستان صاحب 2 پرشین آبی بود، شلسویگ هولشتین ( از سران آلمانی ) بسیار علاقه مند به این نژاد بود و ادوارد هفتم نیز مدال هایی را به این حیوان به عنوان گران قیمت ترین حیوان آن دوره اهدا کرد .
یکی از دلایلی که گربه پرشین آبی به محبوبیت خاصی رسیده است می تواند این باشد که بیشترین شباهت را به گربه پرشین اولیه ای که در سال 1600 میلادی به اروپا آورده شد دارد .
جهش ژنتیکی در این نژاد که به این شکل در آمده است در جزیره مالتا در مدیترانه صورت گرفته است و به همین دلیل است که گاهی به این نژاد پرشین آبی مالتی نیز گفته می شود .
رنگ آبی-طوسی این نژاد رقیق شده ای از رنگ سیاه است.
پرشین آبی همیشه به دلیل روحیه اجتماعی ، شخصیت بالا و توانایی بالای آن در ارتباط گرفتن با انسان ها، بسیار مورد توجه و استقبال هستند .
پرشین شکلاتی :
ریشه ای از گربه سیامی در پرشین شکلاتی وجود دارد که می تواند دلیل تیزی و تندی این نژاد باشد. سیامی شکلاتی رنگ با نژاد پرشین آبی ترکیب شده اند و رنگ پرشین شکلاتی را به وجود آورده اند . نژاد پرشین شکلاتی به تدریج و به آرامی جای خود را در میان نژاد های پرشین باز کرد. یک پرشین شکلاتی ایده آل آن است که رنگ قهوه ای مایل به تیره و یک دستی دارد و بر روی موهای آن اثری از رنگ سفید و یا لک دیده نمی شود. توله های این نژاد اول ممکن است به رنگ خاکستری باشند ولی بین 6 تا 9 ماهگی این رنگ از بین خواهد رفت. چشمان آن ها مسی رنگ هستند و نباید رنگ آن ها به سمت طلایی یا سبز میل کند .
پرشین لیلاک :
پرشین لیلاک مانند نژاد پرشین شکلاتی ترکیبی از نژاد سیامی و پرشین آبی است . این میتواند دلیل این موضوع باشد که روحیه قوی و مستقل حیرت انگیزی دارد ولی بسیار سریع با صاحبش خو میگیرد .
نژاد اصیل و استاندارد پرشین لیلاک پوششی کلفت و براق دارد که رنگ و تناژ گرمی دارد که هیچگونه لک یا موی سفیدی در آن دیده نمی شود .
چشمان آن ها گود و فرو رفته با مژه های سیاه مایل به بنفش است. پنجه ها و بینی این نژاد هم رنگی تیره مایل به بنفش دارد. از جفت گیری یک پرشین لیلاک و لیلاک دیگر است که توله لیلاک متولد خواهد شد . این ویژگی برای تمام نژاد های گربه دیگر نیز صادق است به جز نژاد سیامی کوتاه موهای شرقی و نژاد کوتاه موی انگلیسی .
پرشین تورتویزشل (لاک پشتی) :
رنگ پرشین توتویزشل ترکیبی محو از سیاه ، قرمز و قرمز کم رنگ است .
رنگ غالب و اصلی این نژاد از طرف ژن های گربه مادر گرفته میشود . اگر هردو ژن XX گربه مادر حامل رنگ قرمز باشند ، گربه متولد شده نیز رنگ غالبش قرمز خواهد بود . ولی اگر فقط یکی از ژن های XX حامل قرمز باشد ، رنگ گربه متولد شده ترکیبی از قرمز با رنگ یا رنگ های دیگر خواهد بود .
به دلیل پیچیدگی ترکیب ژن و تعیین رنگ این نژاد اکثر پرشین های این نژاد ماده هستند. تورتویزشل گاهی با عنوان تورتویز نیز شناخته می شوند که گاهی در نژادهای ترکیبی دیگری مانند تورتویز شکلاتی ، آبی-شکلاتی و لیلاک-شکلاتی نیز دیده می شوند و همانطور که میبینید نام نژاد پدر و مادر در نام آن ها نمایان شده است .
نژاد پرشین تورتویزشل در زمینه رنگ ها تنوع بسیار زیاد و حیرت انگیزی دارد. زمانی که نژاد سیاه-قهوه ای آن با تورتویزشل قرمز جفت گیری می کند ، نتیجه آن یک نقاشی بسیار زیبا از بازی رنگ ها خواهد بود .
دوست داران این نژاد، امید دارند که این تنوع رنگ و زیبایی در آن ها باقی بماند و علاوه بر این توله های این نژاد خط قرمز درخشانی بر روی پیشانی خود دارند. برخی از توله ها نیز در ابتدا خاکستری هستند که بعد از 6 یا 9 ماهگی تغییر خواهند کرد .
پرشین تورتویزشل با موهای قرمز ، اخلاق آتشین خود را از پرشین های قرمز به ارث برده اند و طرفداران این نژاد معتقدند که آن ها شخصیت های متنوع و زیادی دارند .
ماده های این پرشین ها مادر های بسیار حواس جمع و با دقتی هستند. آن ها ترجیح می دهند که با رنگ مشکی و قرمز جفت گیری کنند تا بتوانند رنگ توله های خود را در مایه رنگ خود نگه دارند .
پرشین تورتویزشل ترکیبی از دلربایی و شگفتی را در شخصیتش دارد .
در بریتانیا ترجیح میدهند که رنگ های این نژاد با یکدیگر ترکیب شوند و یک رنگ مشخص از آن ها به وجود بیاید ولی در آمریکا رنگ بندی های متنوع بیشتر مورد توجه اند .
چشم های تمامی تورتویزشل ها ، گود و فرو رفته و رنگی مایل به نارنجی دارند .
