7 راهکار برای کاهش استرس حیوان خانگی در اولین ملاقات با دامپزشک

بسیاری از ما از ناشناخته ها میترسیم، مخصوصا اگر اولین باری باشد که شاهد یک اتفاق یا تجربه آن هستیم. حیوانات خانگی ما هم همین حس را تجربه می کنند به خصوص در اولین قرار ملاقات با دامپزشک جدید و در یک محیط ناآشنا. این اتفاق جدید در زندگی آنها باعث می شود ترس و هیجان زیادی را احساس کنند و حتی گاهی به حدی این اضطراب در آنها زیاد می شود که قرارهای بعدی را دردسرساز می کند.

توله سگ ها، باید برای بررسی و چکاپ منظم به دامپزشک مراجعه کنند. یکی از اولین فعالیت های انجام شده در کلینیک های دامپزشکی واکسیناسیون است که اگر شما او را برای این کار آماده نکنید، میتواند منجر به جراحات و آسیبهایی در بدن او شود.

[irp posts=”7149″ name=”5 گام برای پیدا کردن بهترین دامپزشک مناسب حیوان خانگی شما”]

حیوانات خانگی بخصوص سگها  مثل انسان ها از طریق تعدادی از علائم فیزیکی قابل مشاهده، استرس و ترس خود را نشان می دهند، که برخی از آنها به شرح زیر است:

• چرت زدن بیش از حد و لیسیدن لب ها
• تنبلی غیرعادی
• غرشهای غیرنرمال
• خرناس کشیدن
• لرزشهای قابل مشاهده
• قرار دادن دم از بین پاها
• پایین انداختن سر
• ریزش موی غیرطبیعی

اگر شما فکر می کنید که اولین قرار ملاقات حیوان خانگی شما با دامپزشک، می تواند استرس زا، فاجعه بار و وحشتناک برای سگ شما باشد، شما باید او را برای مشاوره با دکتر آماده کنید. حیوان خانگی شما ممکن است به یک مجموعه امکانات خاص پزشکی بهداشتی بر اساس نژاد خود نیاز پیدا کند، و بسیار مهم است که پیش از روز موعود یا حتی شرایط بحرانی، برای این قرار ملاقات و قرار گرفتن در این محیط، آماده باشد.

در اینجا 7 راهکار را برای کاهش استرس حیوانات خانگی در اولین قرار ملاقات با دامپزشک ارائه می دهیم:

1.اولین قرار ملاقات حیوان خانگی با دامپزشک را در طول روزها و زمان های خلوت تنظیم کنید.

بعضی از حیوانات خانگی ممکن است هنگامی که در کنار حیوانات دیگر قرار می گیرند، تحریک شوند. بنابراین سعی کنید که اولین قرار ملاقات را در یک روز کاری که مشتریان کمتری وجود دارد، برنامه ریزی کنید. بهتر است از کارکنان کلینیک یا دامپزشکی در مورد روزها و ساعات خلوت کلینیک بپرسید. تعطیلات آخر هفته و تعطیلات رسمی معمولا بسیار شلوغ هستند بنابراین این روزها را انتخاب نکنید.

سگ ها به راحتی می توانند ترس و استرس از حیوانات دیگر را احساس کنند. اگر حیوانات بیمار زیادی هم در کلینیک باشند، احتمال زیادی وجود دارد که سطح استرس در اتاق بسیار شدید شود.

 

2.ببینید که آیا خودتان استرس دارید یا خیر

به یاد داشته باشید که حیوان خانگی شما نیز می تواند ترس و استرس شما را درک کند. احساسات مضطرب خود را به آنها انتقال ندهید، زیرا استرس آنها بیشتر میشود.

این کاملا طبیعی است که هر کسی در اولین قرار ملاقات با دامپزشک حیوان خانگی، هیجان زده یا مضطرب شود، اما سعی کنید نگاه خوشبین و حال خوب خود را حفظ کنید. قبل و در طی مراجعه به دامپزشکی، لبخند بزنید و اطمینان حاصل کنید که به حیوان خانگی خود شادی و آرامش می دهید.

 

3.حیوان خانگی خود را با چیزهای کاملا جدید در این روز غافلگیر نکنید.

ممکن است برای مشاوره ابتدایی با دامپزشک جدید هیجان زده باشید و چیزهایی را که فکر می کنید حیوان خانگی شما برای این قرار ملاقات نیاز دارد خریداری می کنید. این موارد جدید ممکن است حیوان خانگی شما را غافلگیر کند و منجر به ترس از این قرار ملاقات شود.

راه حل؟ اگر یک وسیله جدید خریداری کرده اید، حیوان خانگی خود را هفته های قبل از دیدار با دامپزشک با این وسیله آشنا کنید. علاوه بر این، اگر حیوان خانگی خود را هنگام مراجعه به دامپزشک با ماشین می برید، چندین بار پیش از این قرار ملاقات، او را سوار ماشین کنید.

 

4.علاقه مندی های حیوان خانگی خود را آماده کنید

سگ خود را با ارائه اسباب بازی های مورد علاقه‌اش هنگام مراجعه به دامپزشک، خوشحال کنید.. شما حتی می توانید برنامه منظم تغذیه او را به تاخیر بیندازید تا جذابیت غذای مورد علاقه اش در هنگام این قرارملاقات بیشتر شود.

 

5.چندین بار قبل از مشاوره واقعی از کلینیک بازدید کنید

هنگامی که حیوان خانگی بیشتر در محیط قرار گرفته و آشنا به مکان شود، استرس کمتری تجربه خواهد کرد. حیوان خانگی خود را پیش از قرار ملاقات با دامپزشک، به کلینیک ببرید و اجازه دهید او با عطر و بویی از محل ارتباط برقرار کند. هنگامی که روز واقعی مشاوره دامپزشکی میرسد، قاعدتا حیوان خانگی شما باید در کلینیک آرام تر باشد.

[irp posts=”7152″ name=”۱۰ سوالی که باید هنگام انتخاب کلینیک دامپزشکی بپرسید”]

 

6.نقش دامپزشک را در خانه بازی کنید

این کار ممکن است در نگاه اول احمقانه به نظر برسد اما تقلید اقدامات احتمالی دامپزشک ممکن است به نوعی حیوان خانگی خود را برای این سناریو آگاه کند. سعی کنید برخی اقدامات معمولی که پزشکان در مورد بیماران انجام می دهند، مانند معاینه چشم ها و گوش های ، نگه داشتن پا و یا باز کردن دهان آنها را برایشان انجام دهید تا عادت کنند.

بهتر است این کار را برای حیوان خانگی خود در سن بسیار پایین انجام دهید. به این ترتیب، حیوان خانگی شما فکر می کند که این حرکات طبیعی و بخشی از روال منظم زندگی آنها هستند. در نتیجه، هنگامی که دامپزشک برای معاینه دهان حیوان خانگی شما اقدام میکند، او کمتر احساس تهدید و ناراحتی خواهد داشت.

 

7.از وسایل خاص برای آرام کردن حیوان خانگی خود استفاده کنید.

برخی از محصولات برای آرام کردن حیوانات خانگی بدون به خواب بردن آنها طراحی شده اند. برخی از این موارد برای بسیاری از دامپزشکان کاملا آشنا و شناخته شده هستند و بنابراین بهتر است از آنها درباره این چیزها بپرسید. نمونه هایی از این محصولات آرام بخشهایی شامل رایحه اسطوخدوس و اسپری های آرام بخش هورمونی است.

مهترین نکته در آرام کردن حیوان خانگی شما این است که او را از حضور خود در کل فرآیند مطلع کنید. به عنوان صاحب حیوان خانگی، شما باید همیشه برای او در دسترس و قابل مشاهده باشید. هنگام معاینه او توسط دامپزشک نیز باید این مورد را به خوبی رعایت کنید.

با استفاده از این راهکارها، اطمینان حاصل کنید که اولین قرار ملاقات حیوان خانگی شما با دامپزشک یک تجربه لذت بخش و رضایت بخش باشد و او را برای قرارهای بعدی آماده کند.

سگ ها، انواع و نژادهای متنوعی دارند که میتوانید از میانشان، سگ مورد علاقه خود را پیدا و انتخاب کنید؛ اما شما باید انتخاب سگ موردنظرتان را با دقت هرچه تمام و برمبنای علایق، سبک زندگی و شرایط زندگی حال و آینده خود انجام دهید. تفاوت های میان خرید یک سگ بزرگسال و بزرگ کردن یک توله از کودکی تا بزرگسالی را شناسایی و بررسی کنید. درباره نقاط قوت و ضعف جنسیت های مختلف سگ، و همچنین مشخصات سگ های عقیم شده، تحقیق نمایید. سپس، به این موضوع فکر کنید که سگ های بزرگتر نسبت به سگ های کوچکتر ضرورتاً نیاز به تمرین و فعالیت فیزیکی بیشتر ندارند؛ بلکه به فضای بزرگ و آزادتر احتیاج خواهند داشت. متعاقباً، باید تصمیم بگیرید که آیا یک نژاد تصادفی میخواهید؛ یا یک نژاد ترکیبی؛ یا یک نژاد خالص. و در نهایت، باید سگ جدید خود را از بهترین جاهای ممکن تهیه کنید.

 

هاپوی بانمک و دلفریب امروز؛ سگ قلدر و دوست نداشتنی فردا!

توله ­ها در سنین پایین بسیار بانمک و شیرین هستند؛ اما زمانیکه بزرگ میشوند و جثه‌شان رشد میکند، بخشی از جذابیت خود را از دست میدهند. در زمان انتخاب و خرید سگ، به ویژگی ها و مشخصات سگ ها در سنین بزرگسالی توجه داشته باشید؛ همه ی سگ ها در سن هشت هفتگی، شیرین و جذاب هستند!

 

هر نژاد ویژگی های منحصر به خود را دارد!

نژادهای مختلف سگ، به لحاظ شکل ظاهری و خلقیات با یکدیگر تفاوت دارند. مثلاً، اخیراً نژادی به نام شار پی پرورش یافته است که توجهات بسیاری را به خود جلب کرده است؛ زیرا بسیار متمایز و نادر است. اما مشکلات و بیماری های رایج در این حیوان، بیش از حد میانگین است؛ و به همین دلیل، نگهداری و درمان آن مستلزم صرف هزینه های گزاف خواهد بود.

 

توله سگ یا سگ بالغ؟

مهم ترین امتیاز و نقطه قوت خرید یک سگ بالغ این است که شما حقیقتاً یک سگ تربیت شده را به خانه می برید. این گزینه، امتیازهای دیگری نیز خواهد داشت. اما گاهی از اوقات با وجود آنکه سگ رفتاری بسیار عادی و مصالحه آمیز با شما دارد، اما ممکن است دارای برخی مشکلات رفتاری پنهان باشد که در زمان خرید شناسایی نمی شوند؛ مثلاً برخی از سگ ها با حضور کودکان در منزل مشکل دارند. اگر تصمیم به خرید یا گرفتن سرپرستی یک سگ بالغ گرفته اید، با انجام برخی آزمون ها، ویژگی های شخصیتیش را شناسایی کنید. هنگام نزدیک شدن به سگ، حواستان به واکنش ها و رفتارهایش باشد؛ به گردنش قلاده بیاندازید و آن را برای پیاده روی به میان جمعیت ببرید. پشت سر یک سگ دیگر یا کودکان غریبه، راه بروید و واکنش های سگ را زیر نظر داشته باشید. در مقابل سگ، یک چتر را باز کنید تا ببینید آیا به سادگی از صدای چتر می ترسد یا نه. به سگ دستور بدهید که بنشیند. به مدت ده دقیقه، سگ را با یک اسباب بازی تنها بگذارید. ضمن اجرای این آزمون های ساده و کارآمد، میتوانید خلقیات سگ را ارزیابی کرده و هرگونه مشکل رفتاری احتمالی در او را پیش بینی کنید. توله سگها، تأثیرپذیرترین دوره زندگی خود را میگذارنند و در این دوران، دستورات را سریعاً یاد میگیرند؛ اما حتی توله های هشت هفته ای یک نژاد یکسان هم ویژگی های شخصیتی منحصر به خود را دارند. سگ های خجالتی، به مادران خود آویزان میشوند یا اینکه در گوشه ای کِز میکنند؛ حال آنکه توله های شجاع و جسور، با اعتماد به نفس هرچه تمام پا پیش میگذارند تا شما را بررسی و کشف کنند. بنابراین سگ موردنظرتان را برمبنای توقعات و انتظارات خود انتخاب کنید.

 

سگ همراه یا سگ کاری؟

سگ هایی که نژاد خالص دارند، معمولاً یک همراه و رفیق ایده آل نیستند. فاکس هوند انگلیسی، مشخصاً با هدف حضور و کار در گروه های چندتایی از سگ ها پرورش یافته است. این نژاد، همچنان بطور صرف برای همراهی و رفاقت با انسان ها پرورش نمی یابد. در زمان انتخاب یک سگ با نژاد خالص، پیشینه خلقیات و رفتار سگ را بررسی کنید و ببینید که این سگ پیشتر در محیط خانه زندگی میکرده یا در محیط کار.

 

سگ نَر یا سگ ماده؟

حتی توله سگ های نابالغ نیز به لحاظ رفتاری، تفاوت هایی با یکدیگر دارند که این تفاوت ها با جنسیتشان مرتبط است. سگ های نر، مغزهای “مردانه” دارند؛ و از همان دوران پیش از تولد، تحت تأثیر هورمون تستسترون بوده اند. اما سگ های ماده، تا زمان بلوغ، رفتارشان “خنثی” خواهد بود. سگ های نر و ماده، به لحاظ رفتاری با یکدیگر متفاوت می باشند. نَرها دائماً درصدد هستند که بر صاحبان خود، غلبه و تسلط داشته باشند؛ با سگ های دیگر با خشونت رفتار میکنند؛ از قلمروی خود دفاع می نمایند؛ و معمولاً، فعال تر و پر جنب و جوش تر از سگ های ماده هستند. بعلاوه، گاهی اوقات، سگ های نَر اندکی بازیگوش تر و خرابکارتر از همتاهای ماده خود هستند و با بچه های کوچک، به راحتی کنار نمی آیند. بعلاوه، نرها به محبت و توجه بیشتری نیاز دارند. اما از نظر تحریک پذیری، پارس کردن عصبی یا پارس کردن دفاعی، هیچ تفاوتی میان سگ های نر و ماده وجود ندارد. سگ های نَر، گاهاً قلمروی خود را با ادرار علامت گذاری میکنند. سگ های ماده در هر سال، دو چرخه فحل را تجربه میکنند که با خونریزی همراه است و معمولاً حدود یک هفته به طول میکشد.

 

انتخاب سگ کوچک یا سگ بزرگ؟

سگ های کوچک، کم اشتها هستند؛ اما برخی از آن ها، استثنائاً بسیار بدغذا هستند و صرفاً غذاهای منتخب خود را می خورند. پیامد این رفتار آن است که صرفاً باید غذاهای گران قیمت و باکیفیت برایشان خریداری کنید. تولیدکنندگان غذای حیوانات خانگی، با این رفتارها به خوبی آشنا هستند و طیف گسترده ای از انواع غذاهای خوش طعم را برایشان تولید کرده اند. سگ های کوچک، به اندازه نژادهای بزرگ، به فعالیت فیزیکی نیاز دارند؛ اما میتوانند در محیط های کوچکتر و محدودتر به فعالیت و جنب و جوش مشغول شوند. برخی از سگ های کوچک، مثل تریرها، نسبت به بعضی از سگ های بزرگ مثل سنت برنارد و آیریش وُلف هوند، به تمرین و فعالیت فیزیکی بیشتری نیاز دارند. باوجود آنکه بسیاری از نژادهای ریزجثه صرفاً برای رفاقت و همراهی با انسان پرورش یافته اند، اما ضرورتاً همه آنها رفاقت پذیر و خوش برخورد نیستند. خشونت و پرخاش در سگ های کوچک و ریزجثه، تقریباً خنده دار و مضحک است؛ اما برخی از نژادهای کوچک، مثل تریرهای ریزجثه و چی هوا هوا، میتوانند به اندازه هر نژاد دیگر و حتی بیشتر از آنها، پرخاشگر و عصبی باشند.

سگ های کوچک، برای نگهداری در آپارتمان یا خانه های کوچک با فضای محدود، بسیار مناسب و ایده آل هستند؛ اما حتی این سگ ها هم به فعالیت فیزیکی و تمرین ها و تحریکات ذهنی روزانه احتیاج دارند. به رغم آنکه غرش یا پارس سگ های کوچک به مثابه یک هشدار و اخطار برای مجرمان و سارقان تلقی می شود، اما سگ های بزرگتر، نگهبان های بسیار شایسته تر و بهتری هستند. یکی از مهم ترین دلایل محبوبیت سگ های بزرگ جثه نیز همین قضیه است. اما سگ های بزرگ، به خانه های بزرگتر و فضاهای وسیع تر نیاز دارند. این سگ ها، فضای زیادی از خانه را اشغال میکنند؛ و این مسئله، در خانه های کوچک نمود بیشتری خواهد یافت. سگ های بزرگ، اشتهای بیشتری دارند؛ اما نسبت به رژیم غذاییشان، چندان حساس و سخت گیر نیستند.

[irp posts=”7152″ name=”۱۰ سوالی که باید هنگام انتخاب کلینیک دامپزشکی بپرسید”]

اندازه، نشانه مناسبی برای پیش بینی خلقیات سگ نیست. نژادهای بزرگ، مثل دوبرمن و ژرمن شپرد، گاهاً نسبت به نژادهای کوچکتر مثل فوکس تریر، وابسته تر هستند و رفتارهای کودکانه تری از خود نشان میدهند. نژادهای بزرگ و مشخصاً نژادهایی که موهای پرپشت و بلند دارند، برای کسانی که نسبت به نظافت و پاکیزگی منزل خود حساس هستند، مناسب نمی باشند. شما باید با توجه به محل زندگی و حوصله و تمایل شخصیتان به پیرایش موهای سگ، نژاد موردنظرتان را انتخاب کنید. سگ هایی که موهای تیره، ضخیم و پرپشت دارند، برای نگهداری در آب و هوای گرم و آفتابی مناسب نیستند. بعلاوه، سگ هایی که موهای کم پشت، کوتاه و نرم دارند، نسبت به سرما و رطوبت بسیار حساس خواهند بود. موهای نرم و صاف (مثل موهای نژاد باکسر) به پیرایش و آرایش دوره ای نیاز دارند. اما موهای بلند و پرپشت (مثل موهای نژاد افغان) باید به صورت روزانه، پیرایش و شانه شوند. سگ هایی که ریزش مو ندارند، مثل نژاد پودل، مناسب ترین سگ ها برای افراد مبتلا به آلرژی می باشند.

 

عدم آشنایی با پیشینه حیوان

سگ هایی با نژاد نژاد ترکیبی، اختلالات و مشکلات پزشکی کمتری نسبت به نژادهای خالص دارند. اما رفتار این نوع سگ ها در بزرگسالی به راحتی قابل پیش بینی نیست. سگ هایی که نژاد ترکیبی دارند، بیشتر عمر خود را در پناهگاه ها و نقاهتگاه ها سپری میکنند؛ و به همین دلیل، علائم بسیار قوی از اختلالات و اضطراب های ناشی از تنهایی و طردشدگی در ایشان مشاهده میشود.

 

نژاد سگ خالص یا نژاد سگ ترکیبی؟

تصمیم گیری درباره ی انتخاب یک نژاد خالص یا یک نژاد ترکیبی، یک تصمیم اخلاقی و کاملاً قلبی است. سگ های دارای نژاد خالص، مزیت ها و نقاط قوت متعددی دارند. در دنیا، صدها نژاد مختلف از سگ وجود دارند که هرکدام، ویژگی های فیزیکی و خلقی منحصر به خود را دارند. تصمیم گیری در این باره، بسیار دشوار است؛ اما اگر در زمان انتخاب، دقت و آگاهی کافی داشته باشید، میتوانید نژادی را انتخاب کنید که بیشترین تناسب را با نیازمندی ها و سبک زندگی شما دارد. و یک مسئله مهم تر هم وجود دارد؛ و آن، این است که شما در حال اضافه کردن یک عضو جدید به خانه هستید. هر نژاد، طیف گسترده ای از رفتارهای مختص به خود را دارد و شما باید به خوبی بدانید که هر عضو از این نژادها برمبنای هنجارها و قوانین خانه شما تربیت میشوند. شما باید ویژگی ها و نقصان های رفتاری نژاد موردنظرتان را به خوبی بشناسید؛ و از توقعات و انتظارات حیوان آگاه باشید. مهم ترین نقطه ضعف نژادهای خالص آن است که ما در زمان پرورش نژادهای خالص (گروهی از سگ ها با رفتار و خلقیات یکسان)، ناخودآگاه، در حال تکثیر ژن های مضر نیز هستیم. این مساله، احتمال تکثیر بیماری های ارثی را افزایش میدهد. این بیماری ها، گاهاً در قالب آلرژی های پوستی یا عارضه های قلبی حاد تظاهر پیدا میکنند؛ از میان نژادهایی که به این بیماری های ارثی دچار میشوند، میتوانیم به دوبرمن یا کاوالیر کینگ چارلز اسپانیل اشاره کنیم. احتمال بروز بیماری های ارثی در سگ های دارای نژاد ترکیبی، کمتر از سگ های دارای نژاد خالص است.

 

انتخاب و خرید یا پذیرش سرپرستی سگ؟

شما میتوانید سگ موردعلاقه خود را از پرورش دهنده ها، پت شاپ ها، مراکز نجات و حمایت از حیوانات، گروه های حمایت از نژادهای ناخالص، دوستان، دامپزشکان یا از خیابان بگیرید. برخی از منابع، نسبت به منابع دیگر ارجح هستند. پرورش دهنده های متخصص و آگاه، بیش از هر کس دیگری نسبت به مشخصات خلقی و رفتاری سگ هایشان آگاهی دارند. این افراد، معمولاً با صداقت کامل درباره نقاط ضعف و قوت نژاد مورد نظر شما توضیح میدهند؛ اما برخی از آنها، سعی در پوشاندن عیب ها و اختلالات سگ هایشان دارند.

[irp posts=”7145″ name=”در انتخاب دامپزشک مناسب به چه نکاتی باید دقت کنید”]

پرورش دهندگان منصف، سگ موردنظر شما را نزد یک دامپزشک میبرند تا آزمایش های پزشکی لازم روی حیوان انجام شوند؛ حیوان، واکسن دریافت کند؛ و هرگونه اختلال یا بیماری احتمالی که از والدین به حیوان رسیده، شناسایی و مرتفع گردد. پناهگاه های سگ و مراکز نجات حیوانات نیز غالباً به انجام آزمایش های پزشکی، طرح عقیم سازی و انجام ارزیابی های رفتاری (تشریح مشخصات و مشکلات احتمالی سگ) متعهد هستند و بطور معمول، پیگیر اوضاع و احوال سگ واگذارشده خواهند بود. دوستان نیز از منابع خوب واگذاری یا خرید سگ هستند؛ به ویژه اگر شما سگ و والدینش را از قبل بشناسید. تعداد کلینیک های دامپزشکی نیز کم نیست؛ این کلینیک ها، معمولاً با پیشینه پزشکی و رفتاری سگ های واگذاری یا فروشی خود به خوبی آشنا هستند.