55-min
12 ژانویه 2019 توسط admin 0 دیدگاه

چه زمانی باید حیوان خانگی خود را پیش دامپزشک ببریم؟

ما معمولا از سوی کسانی که حیوان خانگی دارند تماس هایی داریم که با نگرانی از علایم بیماری حیوانشان می گویند و مطمئن نیستند که این علائم جدی است و احتیاج به مراجعه به دامپزشک دارند یا به زودی برطرف می شوند. حیوانات خیلی خوب می توانند تظاهر کنند که هیچ مشکلی ندارند و گاها علائمی که از خود بروز می دهند چندان محسوس نیست.

10 علامت شایع بیماری در حیوانات که نیاز به دامپزشک دارد 

اسهال و استفراغ، توده یا برآمدگی، لنگیدن، بوی بد دهان، سرفه، تغییر اشتها و تغییر در میزان مصرف آب، تغییر در رنگ ادرار یا دفع مدفوع، مشکلات چشم و گوش، خارش/سوزش پوست، بی حالی/تغییر در رفتار و میزان فعالیت ها.

به طور کلی اگر حیوان خانگی تان هر کدام از این علائم را داشت، از دامپزشک وقت ملاقات بگیرید تا پس از بررسی کامل حیوان دلیل بروز علائم را تشخیص دهد و بهترین درمان را تجویز کند.

اسهال و استفراغ

اسهال و استفراغ علائمی هستند که می توانند بر اثر عوامل مختلفی بوجود آیند. اگر حیوان یک یا دو بار بالا آورد و در وضعیت سلامتی و رفتاری اش هیچ تغییر مشکوکی مشاهده نشد و بعد از آن به حالت نرمال برگشت به احتمال زیاد مشکل جدی وجود ندارد و حیوان سلامت است. ولی اگر استفراغ حیوان متوقف نشد، سریع از دامپزشک وقت بگیرید تا مطمئن شوید دچار کمبود آب نشده باشد.

اگر حیوان اسهال دارد به دامپزشک مراجعه کنید. اگر اسهال درمان نشود، حتی اگر به علت بیماری خفیفی هم بوجود آمده باشد ممکن است تاثیر بسیار بدی روی سلامتی حیوان بگذارد. درمان زودهنگام جلوی از دست رفتن مایعات و مواد مغذی بدن را می گیرد.

دامپزشک درباره اسهال و استفراغ و تغییرات سلامتی و رفتاری حیوان از شما سوال می کند، برای همین تا می توانید اطلاعات جمع کنید تا بتوانید به سوالاتش جواب دهید. دامپزشک با کمک جواب هایی که به او می دهید و معاینه کاملی که انجام می دهد قادر خواهد بود دلیل احتمالی بیماری را تشخیص دهد، آزمایش های لازم را از حیوان بگیرد و بهترین درمان را تجویز کند.

توده یا برآمدگی

توده یا ورم می تواند به دلایل مختلفی مثل کبودی یا تجمع مایعات، آبسه، نیش حشرات (مثل زنبور)، چیزهایی که به بدن حیوان چسبیده (مثل انگل ها) و البته سرطان بوجود بیاید. اگر در هر جایی از بدن حیوان برآمدگی یا ورمی را مشاهده کردید به دامپزشک نشان دهید تا آن را معاینه و اندازه گیری کند و برای تشخیص علت تشکیل توده آن را برای نمونه برداری به آزمایشگاه بفرستد. با اینکه بسیاری از این توده ها مشکلی برای حیوان ایجاد نمی کنند ولی بعضی از آن ها اگر درمان نشوند -مخصوصا نوع سرطانی آن ها- بسیار خطرناک هستند.

لنگیدن

در دنیای حیوانات، لنگیدن یا تغییر در شکل راه رفتن نشان می دهد حیوان نوعی درد را تجربه می کند و مثل انسانی که مفصل، عضله یا استخوانش صدمه دیده، راه می رود. سن و نژاد حیوان به همراه اطلاعاتی همچون مدت زمانی که حیوان می لنگد و اینکه چطور این اتفاق افتاده، به ما کمک می کند تا مشکل اصلی را پیدا کنیم و آزمایش و درمان مناسب را تجویز کنیم. معمولا دامپزشک با اشعه ایکس، مفصل و استخوان را می بیند و داروهای مسکن می دهد. در مواردی که مشکل وخیم باشد با عمل جراحی مشکل برطرف می شود.

لنگیدن حیوان می تواند به دلایل زیر باشد :

آرتروز، شکستن استخوان، پارگی رباط صلیبی، در رفتن استخوان کشکک، درد عضلانی، مشکلات اختلالات رشد و تومور استخوان

بوی بد دهان

بسیاری از کسانی که از حیوانات خانگی نگهداری می کنند، از بوی بد دهان آن ها شکایت می کنند. مهم ترین دلیل بوی بد دهان بیماری های دندان است که به خاطر تشکیل پلاک دندان و جرم بوجود می آید. دامپزشک با معاینه دهان، یا رژیم غذایی حیوان را تغییر می دهد و یا اقداماتی برای تمیز کردن دندان انجام می دهد. بوی بد دهان می تواند نشانه دیابت و یا بیماری پیشرفته کلیه نیز باشد که در هر دو مورد باید توجه ویژه ای به آن کرد.

 سرفه

سرفه هم برای حیوان و هم برای صاحبش زجر آور است. سرفه می تواند به دلایل مختلفی در حیوان بروز کند و برای تشخیص علت سرفه  باید معاینه, آزمایش و درمان زودهنگام انجام شود. با اینکه سرفه مشکل جدی قلمداد نمی شود, اما در بعضی مواقع علامت بیماری مهلکی است.

بعضی از دلایل احتمالی سرفه کردن حیوانات خانگی:

  • کنل کاف یا عفونت دستگاه تنفسی فوقانی (در سگ ها) یا عفونت/سوزش دستگاه تنفسی فوقانی
  • بیماری های قلبی
  • بیماری کِرم قلب (heartworm disease)
  • تنگی نفس
  • بیماری ریوی به علت عفونت یا نئوپلازی
  • وجود جسم خارجی در نای
  • مشکلات مرتبط با دستگاه تنفسی فوقانی که به ویژگی های خاص نژاد حیوان بر می گردد (مثل افتادگی نای یا بیماری کام طویل)

تغییر اشتها و تغییر در میزان مصرف آب

مقدار غذایی که حیوان می خورد و مایعاتی که در طول روز می نوشد می تواند نشانه اولیه برخی بیماری های سیستمیک باشد. این دسته بیماری ها معمولا در حیوانات مسن اتفاق می افتد؛ به همین دلیل اگر حیوان خانگی تان سن بالایی داشته باشد، دامپزشک اول از همه درباره میزان آب و غذایی که می خورد از شما سوال می کند. اگر حیوانتان چیزی نمی خورد و یا اینکه بیش از اندازه آب و غذا مصرف می کند سریعا از دامپزشک برایش وقت بگیرید.

بی اشتهایی در مصرف آب و غذا ممکن است علامت یکی از این بیماری ها باشد :

  • بیماری های کلیوی
  • بیماری های کبد
  • پرکاری تیروئید
  • ترشح زیاد هورمون های آدرنال – سرطان غده هیپوفیز
  • دیابت شیرین
  • پیری یا تغییرات پیری

تغییر در رنگ ادرار یا دفع مدفوع

وقتی حیوان ادرار می کند به رنگ و مقدار ادرار/مدفوع و جایی که دستشویی می کند توجه کنید. اگر به دفعات دیدید که حیوان موقع ادرار کردن یا دفع کردن مدفوع تقلا می کند، در جاهای غیر معمول این کار را می کند و یا اینکه در ادرار/مدفوعش خون است، او را پیش دامپزشک ببرید تا علت را تشخیص دهد و آزمایش های مربوطه را از او بگیرد.

علل رایج عبارتند از:

  • عفونت دستگاه ادراری
  • سنگ مثانه
  • بیماری های کلیوی
  • پرکاری تیروئید
  • دیابت شیرین
  • بیماری روده التهابی
  • یبوست
  • مسائل رفتاری

[irp posts=”7288″ name=”چطور حیوان خانگی مان را برای معالجه پیش دامپزشک ببریم؟”]

مشکلات چشم و گوش

مشکلات مربوط به چشم و گوش باید جدی گرفته شوند. مشکلات مربوط به چشم باعث تحریک چشم و قرمزی، خیسی و تورم آن می شود. وقتی گوش مشکلی داشته باشد حیوان دائما سرش را تکان می دهد، گوشش را می خاراند و قرمز می شود و بوی بدی دارد.

بیماری های چشم و گوش باید سریعا توسط دامپزشک شناسایی شده و درمان شود تا حیوان درد نکشد. درمان سریع آسیب وارده به کانال گوش را به حداقل می رساند.

خارش/سوزش پوست

از زمانی که پوست حیوان خارش می گیرد و یا می سوزد تا پوست بر اثر خراش یا گاز گرفتن زخمی می شود زمان زیادی طول نمی کشد. این خراش ها روی سطح پوست عفونت می کند و کم کم زیاد می شود. اگر دیدید حیوانتان پوستش را زیاد می خاراند, پاهایش را گاز می گیرد, قسمتی از پوست سفید شده یا موهایش ریخته, او را سریع پیش دامپزشک ببرید. تشخیص و درمان سریع، سوزش پوست و عفونت حاصل از آن را کم می کند.

بعضی از دلایل شایع خارش/سوزش پوست:

  • نیش حشرات
  • آلرژی حیوان به بذر چمن, گیاه برگ بیدی, غبار و غیره
  • آماس پوست که بر اثر آلرژی به کک بوجود می آید
  • عفونت مخمر یا باکتری

بی حالی/تغییر در رفتار و میزان فعالیت ها

اگر احساس کردید حیوان خانگی تان بیشتر می خوابد, فعالیت ندارد یا رفتارش متفاوت است احتمالا به این معنی است که حیوان حال خوبی ندارد که بهتر است دامپزشک او را معاینه کند.

دلیل این بی حالی یا تغییر رفتار می تواند:

  • دمای بالای بدن
  • تغییرات ناشی از کهولت سن سئو
  • بیماری بدن مثل کمبود عددی سلول های قرمز خون
  • درد مفاصل و ستون فقرات
  • مشکلات عصبی

همانطور که می بینید هر کدام از این علائم می تواند دلایل مختلفی داشته باشد. با دامپزشک درباره سوابق بیماری او صحبت کنید تا او از طریق اطلاعاتی که از شما می گیرد و معاینات بالینی که انجام می دهد, دلیل اصلی این علائم را تشخیص دهد. دامپزشک ممکن است برای تشخیص بیماری از آزمایش های مختلفی مثل خون, ادرار یا مدفوع کمک بگیرد که البته این آزمایشات بعد از معاینه اولیه انجام می شود. بسیاری از مشکلاتی که در بالا لیست کردیم را می توان با تشخیص و درمان بموقع بهتر درمان کرد. بنابراین اگر نگران حیوانتان هستید بهتر است از دامپزشک وقت بگیرید و او را برای معاینه پیش متخصص ببرید.

 

3 ژانویه 2019 توسط admin 0 دیدگاه

6 مسئله ای که بهتر است راجع به دامپزشک خود بدانید

کار دامپزشکی میتواند واقعا لذت بخش باشد. با این حال ممکن است گاها شغلی بیهوده و استرس زا به نظر برسد. دامپزشک تان قطعا می خواهد به بهترین نحو به شما و حیوان خانگی تان کمک کند، اما گاهی اوقات مشکلاتی در این راه به وجود می آید. مسائلی مانند دیر رسیدن مشتریان به وقت ویزیت (که برنامه کل روز را بهم میزند ) یا فوت یکی از حیوانات بیمار موردعلاقه، کار کردن در این رشته را گاهی سخت می کند.

دامپزشکان و همکاران آنها قدر زمان هایی که مراجعه کنندگان برای آنها پیام تشکر یا گل میفرستند، را میدانند. این حرکات بسیار ارزشمند است (هرچند آنها هرگز توقع این کارها را ندارند). با این حال، اگر واقعا میخواهید به دامپزشک خود نشان دهید که چقدر پزشک فوق العاده ای است، می توانید لحظه ای خودتان را جای او بگذارید.

مسائلی وجود دارد که دامپزشکان دوست دارند شما بدانید، اما احتمالا هرگز بطور مستقیم به شما آنها را نمی گویند.

 گفتگو مهم است 

رابطه بین شما و دامپزشک تان تنها زمانی به نتیجه می رسد که به طور موثر گفتگو کنید. صداقت بهترین سیاست است. اگر سگ خود را به دلیل خارش گوش دیر به دامپزشکی ببرید یا چند دوز دارو را فراموش کنید، نگران نباشید و صادقانه آن را مطرح کنید. کسی شما را زیر سوال نمیبرد.

آنچه اهمیت دارد این است که شما به دامپزشک خود حقایق را بگویید:

  • چندین دوز دارو فراموش شده است؟
  • چند روز از زمان بیماری میگذرد؟
  • اولین بار کی متوجه ورم شدید؟ (دامپزشک میداند که این ورم یک شبه انقدر بزرگ نشده است.)
  • چه غذایی به حیوان خانگی خود میدهید؟ و مقدار آن چقدر است؟

دلیل اینکه دامپزشک ها باید حقیقت را بدانند این نیست که با آنها شما را زیر سوال ببرند، بلکه به این دلیل است که به منظور بهترین تجویز برای حیوان خانگی تان به تمام جزئیات نیاز دارند.

لطفا سوال بپرسید. اگر چیزی را نفهمیدید، به دامپزشک خود بگوئید تا آن را بیشتر توضیح دهد. اگر فکر می کنید نمی توانید دستورالعمل ها را انجام دهید، به طور شفاف مساله را توضیح دهید.

انتظارات خود را به طور واضح مطرح کنید. نیازهای خود به دامپزشک تان را بگویید. اگر محدودیت های زمانی یا مالی دارید، دامپزشک تان بهترین کار را برای کمک به شما انجام خواهد داد. اگر مسئله ای باعث ناراحتی شما شد، لطفا بلافاصله به دامپزشک خود و یا همکاران او بگویید تا آن را حل کنند.

آنچه دامپزشکان و تیم شان واقعا می خواهند این است که حیوان خانگی شما سالم و شما راضی باشید.

 همه چیز پول نیست 

پول ممکن است موضوعی حساس باشد، به ویژه هنگامی که به رابطه عاطفی ما با حیوانات خانگی مان پیوند میخورد. زمانی که حیوانات خانگی بیمار می شوند به هزینه های دامپزشکی اضافه میشود.  یک فرضیه در ذهن همه وجود دارد و آن این است که مراقبت های دامپزشکی پر هزینه است. اما حقیقت این است که شما احتمالا نسبت به خدمات با ارزشی که دریافت نمایید، هزینه کمی پرداخت میکنید. داشتن یک حیوان خانگی هزینه بر است اما دامپزشکان فقط برای پول کار نمیکنند. اگر همه چیز پول بود، پزشک انسانها یا دندانپزشک میشدند.

بسیاری از دامپزشکان دوست دارند خدمات ارائه دهند. آنها برای حیوانات خانگی و صاحبانشان اهمیت قایلند و با شرایط مالی آنها همدردی می کنند. اما نمیتواند رایگان کار کنند. لطفا سعی نکنید از قلب مهربان دامپزشک تان سواستفاده کنید. اگر دامپزشک شما، خود صاحب کلینیک دامپزشکی نیز باشد، تاثیر منفی تخفیف های بیش از اندازه و خدمات رایگان بر شغلش را میداند. او به کارکنان، بیماران و مشتریانش اهمیت میدهد. بنابراین باید شغلش را به طور موفق حفظ کند تا به نفع همه باشد.

اگر دامپزشک شما از شرایط مالی تان از قبل مطلع باشد، بهترین کار را با توجه به بودجه تان انجام خواهد داد. با این حال، زمانی که شما حیوان خانگی تان بسیار بیمار است، دامپزشک باید کارهای زیادی انجام دهد و شما باید،  پول کافی برای دریافت خدمات گوناگون پزشکی همراه داشته باشید.

بنابراین، بهترین کاری که می توانید انجام دهید این است که هزینه های غیرمنتظره را پیش بینی کنید. با دامپزشکتان درباره محدودیت های مالی خود صحبت کنید و ارزش خدمات دامپزشکی با کیفیت را بدانید.

 لطفا اجازه دهید کارکنان دامپزشکی به شما کمک کنند

هنگامی که در مورد سلامت حیوانات خانگی خود سوال دارید، اولین راهکار شما این است که با دامپزشک مورد اعتماد خودتان تماس بگیرید تا با او در این باره صحبت کنید. دقیقا به همین دلیل است که دامپزشک شما دارای پرسنل متخصص و ماهر است.  اگر از قبل وقت گرفته اید و هزینه آن را پرداخت میکنید، این انتظار که حواس دامپزشک کاملا به شما بوده و در طول ویزیت در دسترس تان باشد، کاملا بجا و منطقی است. اما در غیر این صورت، دامپزشکتان مشغول ویزیت های از قبل تعیین شده خود میباشد.

اگر تماس بگیرید و درخواست صحبت مستقیم با دامپزشک را داشته باشید، شاید مجبور شوید تا پایان روز منتظر بمانید تا او با شما تماس بگیرد. در عوض، کلینیک دامپزشکی شما ممکن است کارمندی داشته باشد که همان لحظه بتواند با شما صحبت کند. چرا در مورد نگرانی خود، ابتدا با تکنسین دامپزشکی صحبت نمیکنید؟ اجازه دهید تکنسین دامپزشکی به عنوان رابطی بین شما و دامپزشک تان، سریعتر پاسخگوی شما باشد. تکنسین میتواند یک پاسخ درست به شما بدهد، زیرا او توسط دامپزشک آموزش دیده است. یا میتواند با دامپزشک صحبت کند و جواب های خاص او را به شما انتقال دهد. همچنین میتواند تماس دامپزشک به شما را تسریع بخشد.

پرسنل پشتیبانی آموزش دیده اند تا طبق صلاحدید دامپزشک کار کنند. آنها به عنوان نماینده دامپزشک عمل می کنند و برای کمک به شما آماده اند. لطفا به آنها احترام بگذارید و به وضوح با آنها گفتگو کنید.

[irp posts=”7288″ name=”چطور حیوان خانگی مان را برای معالجه پیش دامپزشک ببریم؟”]

 دامپزشکان امیدوارند که به توصیه هایشان عمل کنید

توصیه دامپزشک شما حاصل سالها تحصیل و تجربه او میباشد.  اگر آزمایشی را فراموش کنید، به طور ناگهانی دارو را قطع نمائید و به هر شکلی توصیه دامپزشک خود را نادیده بگیرید، دو نتیجه حاصل می شود: به حیوان خانگی خود آسیب میزنید و رابطه تان را با دامپزشک خود کم ارزش میک

شما باید حامی حیوان خانگی تان باشید، بنابراین طبیعتا خودتان تحقیق میکنید (احتمالا آنلاین). دامپزشک ها می دانند این کار را انجام میدهید، فقط امیدوارند که اطلاعات دقیق دریافت کنید.اگر به توصیه های “گوگل” عمل کنید و برخلاف تجویز و مشاوره دامپزشک خود عمل کنید، ممکن است سگتان را در معرض خطر قرار دهید.  اگر جستجوی آنلاین انجام می دهید، حتما وب سایت هایی را انتخاب کنید که اطلاعات دامپزشکی قابل اعتماد و واقعی ارائه می دهند. توجه داشته باشید که این وب سایت ها توصیه های کلی ارائه می دهند که ممکن است با وضعیت فعلی حیوان خانگی شما هماهنگ باشد یا نباشد.

همچنین معمولا، از دوستان، خانواده، همسایگان، مربی حیوانات خانگی و غیره مشاوره میگیرید. با این حال، باید به یاد داشته باشید که این افراد از روی تجربه خود حرف می زنند و نه لزوما  تحصیلات رسمی و تجربه عمومی ندارند.

اگر دامپزشک تان به شما توصیه ای می کند که نمی توانید یا نمی خواهید آن را انجام دهید، حتما بگویید! دامپزشک شما سعی خواهد کرد به شما کمک کند تا راه حلی بیابید که واقعا برایتان مفید باشد. به منابع غیرقابل اعتماد مراجعه نکنید و توصیه های بدی بگیرید، سپس به دامپزشک خود بازگردید تا آن را رفع کند.

نکته اینجاست: اگر واقعا نمیتوانید به دامپزشک فعلی تان اعتماد کنید، یک دامپزشک جدید بیابید. جای دیگر دنبال توصیه های دامپزشکی نگردید.

گاهی دامپزشکان نیز نیاز به همدلی دارند

می توانیم بگوییم که هر کس که در حوزه دامپزشکی کار می کند عشقی عمیق به حیوانات دارد. آنها روز خود را برای درمان حیوانات خانگی و صاحبانشان با عشق و دلسوزی سپری می کنند.

آنها دست صاحبان حیوانات را هنگام مرگ حیوانات محبوبشان میگیرند.

آنها پوزه حیوانات در حال مرگ را نوازش میکنند و در آغوش شان میگیرند.

آنها با حس همدلی به صاحبان حیوانات اخبار ناگوار می دهند و به آنها کمک می کنند تا از پس برخی تصمیمات دشوار برآیند.

آنها درد کشیدن و پریشانی حیوانات را می بینند و نهایت سعی خود را در آرام کردنشان انجام میدهند.

آنها در مواجهه با مشتریان مضطرب، حتی زمانی که عصبانی هستند، آرامش خود را حفظ می کنند.

دامپزشکان و پرسنل آنها، حیواناتی که رها شده اند را نیز به خانه خود میبرند و گاهی بیش از حد توان خود، انرژی میگذارند.

حیوانات خانگی در شرایط فیزیکی دشوار، نیاز به داروهای مکرر، رژیم های خاص و مراقبت شخصی دارند. اما آنها این حیوانات را بدون تامل و درنگ میپذیرند.

تمام این شرایط ممکن است تاثیر بسیاری بر دامپزشکان بگذارد. برخی از آنها به خاطر دست دادن بیماران گریه میکنند؛ بعضی به این دلیل که نمیتوانند به بیمار یا مشتری کمک کنند، نا امید میشوند؛ برخی اگر شرایط خوب پیش نرود، عصبانی میشوند؛

خستگی و استرس مزمن در کسانی  که به حیوانات و یا افراد آسیب دیده کمک می کنند، امری شایع است که می تواند به طور جدی بر سلامت روحی و فیزیکی فرد تأثیر بگذارد. بنابراین خوب است که شرایط سخت کاری آنها را درک کرده و در مواجهه با آنها همدلی داشته باشید.

در مقابل دامپزشک خود و تیم او صبور باشید

پزشکی یک علم دقیق نیست. داروهای دامپزشکی نیز همینطور. به علاوه، بیماران حتی نمیتوانند در مورد علائم خود با دامپزشکان صحبت کنند. دامپزشک ها باید بسیار بصیر و واقع گرا باشند. آنها میبایست تحقیق و آزمایش کنند، تمام واقعیت ها را جمع آوری نمایند، سپس با استفاده از حدس مبتنی بر علم خود بیماری مریض و نحوه درمان آن را تشخیص دهند.

دامپزشکان آرزو میکنند کاش عصای جادویی داشتند، اما افسوس، هیچ سحری وجود ندارد. معجزه اتفاق می افتد، اما نه زیاد. گاهی دامپزشک تان مجبور است شما را به یک متخصص دیگر ارجاع دهد. گاهی دامپزشک تان نمیتواند به یک حیوان خانگی کمک کند، مگر اینکه به درد او با مرگ پایان دهد. حتی گاهی دامپزشکان مرتکب اشتباه می شوند، اما البته برای جلوگیری از آن تلاش می کنند.

لطفا در مورد کار دامپزشک خود و تیم او صبور باشید. همه آنها برای کمک به شما و حیوان خانگی تان تحصیل کرده اند و تجربه زیادی دارند و همه تلاش خود را برای رضایت شما و سلامتی حیوان خانگی تان می کنند.

21 دسامبر 2018 توسط admin 0 دیدگاه

8 راهکار برای آرام کردن سگ مضطربتان در زمان مراجعه به دامپزشک

اگر برایتان پیش آمده باشد که کودک خود را پیش پزشک برده باشید، قطعا متوجه اضطراب و نگرانی او شده اید. سگ خانگی شما، چندین برابر این حجم از استرس و ناراحتی را هنگام مراجعه به دامپزشک، تجربه می کند و همین مساله، چکاپ و مراجعه به دامپزشک را تبدیل به چالشی سخت و طاقت فرسا برای شما می کند. در این مطلب چند راهکار ساده به شما آموزش می دهیم تا بتوانید سگ خود را در این مراجعات کمی آرام کنید و از میزان این استرس در آنها بکاهید.

با ماشین خود شروع کنید

بسیار پیش می آید که فقط زمانی سگ خود را سوار ماشین خود می کنید که می خواهید او را پیش دامپزشک ببرید. این کار اشتباه است زیرا برای او یک تجربه تلخ می سازید. بهتر است هر از گاهی او را برای بردن به پارک و سفر یا هر فعالیت تفریحی دیگری سوار ماشین کنید تا زمانی که از او میخواهید سوار ماشین شود، دچار استرس و اضطراب نشود.

اگر باز هم احساس کردید که مضطرب و نگران است می توانید برای او موسیقی آرام بخش بگذارید. مجموعه ای از این آهنگها که اتفاقا مخصوص سگها ساخته شده اند، را می توانید در اینترنت پیدا کنید.

به او آرام بخش بدهید

با دامپزشک سگ خود مشورت کنید و طبق نظر ایشان، پیش از ویزیت، قرص آرام بخش یا داروهای گیاهی به او بدهید.

دامپزشک خود را عوض کنید

پیشنهاد و معرفی یک دامپزشک توسط دوستان و آشنایانتان، خوب است اما شاید همیشه بهترین گزینه نباشد و ممکن است سگ شما با دامپزشک فعلی خود ارتباط خوبی برقرار نکند. بنابراین بهتر است که به دنبال یک دامپزشک جدید پرحوصله تر و صبورتر باشید… شاید چنین دامپزشکی  بتواند با سگ شما ارتباط یهتری برقرار کند و به او آرامش بدهد.

به طور مرتب سگ خود را پیش دامپزشک ببرید

منتظر یک اتفاق خاص یا مشکل ویژه نباشید تا سگ خود را پیش دامپزشک ببرید. با پرسنل کلینیک هماهنگ کنید و اگر برای آنها امکان دارد، گاهی برای وزن کردن سگتان و یا فقط سلامی کردن و جایزه ای گرفتن برای او، سری به کلینیک بزنید تا به محیط کلینیک عادت کند. این مساله، این فرصت را بوجود می آورد که سگ شما فقط برای چیزی که ناخوشایندش است به کلینیک نرود و تجربه های بهتری هم آنجا داشته باشد.

برای او خوراکی های تشویقی ویژه ببرید

خوراکیهای تشویقی که به طور معمول به او می دهید را فراموش کنید، برای چنین مواقعی برای او یک خوراکی ویژه که خیلی دوست دارد در نظر بگیرید. با این کار، مراجعه به کلینیک تبدیل به تجربه خوشایندی برای او می شود و با اشتیاق به اتاق معاینه می رود. حتی می توانید این جایزه ویژه را به دامپزشک او بدهید و از او بخواهید که در موقعیت مناسب آن را به سگ شما بدهد.

به او فرمان های جدید یاد بدهید

کلینیک دامپزشکی یا اتاق معاینه محیط جدیدی است با اتفاقات نا آشنا. بنابراین احتمالا سگ شما نمی داند که در این محیط چه پیش می آید و چه کاری باید انجام دهد. و فکر میکند که خودش باید این اتفاقات را کشف کند و به آنها واکنش نشان دهد. بهتر است برای اتفاقاتی که قرار است در آنجا بیافتد او را آماده کرده و در این رابطه به او فرمان هایی را آموزش دهید. به عنوان مثال برای رفتن به روی ترازو جهت وزن کشی فرمانی خاص را به او یاد بدهید تا در آن موقعیت خاص، دقیقا متوجه شود که از او چه می خواهید و چه کاری را باید انجام دهد.

در خانه تمرین کنید

معاینات پزشکی و کارهایی که یک دامپزشک برای چکاپ انجام می دهد را در خانه با او تمرین کنید و اجزای بدنش مثل دست و پا و گوش و پنجه هایش را لمس کنید تا عادت کند. اگر از وقتی که در ماههای اول زندگیش است این کارها را انجام دهید، راحتتر و سریعتر عادت می کند ولی این تمرین برای یک سگ بالغ هم می تواند موثر باشد. همچنین او را شش ماه یکبار برای چکاپ نزد دامپزشک ببرید تا هم این محیط و فرایند را فراموش نکند و هم از بروز بیماریها و مشکلات حاد جلوگیری شود.

آرامش خود را حفظ کنید

نکته آخر که بسیار اهمیت دارد این است که در حین این قرارهای ملاقات با دامپزشک، خودتان هم آرام باشید. اگر شما استرس داشته باشید، نگرانی سگ شما هم چندین برابر می شود. قبل از وارد شدن به اتاق معاینه چند نفس عمیق بکشید، با صدای معمولی و لحن آرام صحبت کنید و محبت خود را به سگتان بیش از اندازه نشان ندهید. اینکه به او آرامش داده و نوازشش کنید خوب است، اما اینکه مدام برای او تکرار کنید که همه چیز خوب است و مشکلی نیست، اصلا روش درستی نیست.

امیدواریم با راهکارهای ساده ای که در این مطلب گفتیم، مراجعه به دامپزشک برای شما و سگتان تجربه بهتر و ساده تری شود.

20 دسامبر 2018 توسط admin 0 دیدگاه

چطور یک کلینیک دامپزشکی مناسب برای گربه خود پیدا کنید ؟

اکثر دامپزشکان مدرک چهار ساله کارشناسی  را کسب کرده اند  و سپس چهار سال دیگر به دانشکده دامپزشکی وارد می شوند  تا دکترای خود را دریافت کنند. همه دامپزشکان آموزش پایه مشابه در دانشکده دامپزشکی دریافت می کنند و پس از فارغ التحصیلی، نوع کار و شغل مورد نظرخود  را انتخاب می کنند . دامپزشکان افرادی متخصص و آموزش دیده هستند که هر کدام شخصیت و سطح تجربه ی مختص خود را دارند . اگر در سالیان گذشته حیوان خانگی داشتید ، شما از قبل رابطه نزدیک با دامپزشک مورد نظر  را شروع کرده اید .  اما اگر حیوان خانگی ندارید ، بهتر است که بیشتر با کلینیک های دامپزشکی آشنا شوید تا گربه  جدیدتان سریعا معاینه بشود . اگر تجربه مثبتی در این زمینه داشتید ، این کلینیک دامپزشکی می تواند منبع پاسخگویی سوالات و رسیدگی به مشکلات آتی شما شود .

اساس انتخاب

اگر در کلان شهر زندگی می کنید و از طریق نیازمندی ها به دنبال دامپزشک مناسب هستید ، قطعا با لیست بلندی از دامپزشکان مواجه خواهید شد . چطور می توان یک کلینیک دامپزشکی و دامپزشک درجه یک انتخاب کرد؟ فاکتور های زیادی تاثیر گذارند که هر کدام ارزش و اهمیت متفاوتی برای شما خواهند داشت .

مکان

همه ی ما زندگی شلوغی داریم و همواره سعی می کنیم با جاهایی کار کنیم که برای ما مسیر مناسبی داشته باشند . تک تک ما علاقه مندیم فاصله ی معینی برای خرید کالا یا دریافت خدمات طی کنیم و این فاصله به شرایط متفاوتی بستگی دارد . همین شرایط مشابه برای خدمات دامپزشکی نیز صدق می کند .

محل زندگی شما و در  دسترس بودن محل ، عوامل تاثیرگذاری در پیدا کردن دامپزشک هستند . به نظر میرسد مکان مناسب دلیل محکمی برای انتخاب یک دامپزشک است چون معمولا شما سعی در انتخاب خدماتی دارید که به آسانی قابل دسترس هستند . بنابراین بهتر است کلینیک های دامپزشکی را در نظر بگیرید که در نزدیکی خانه یا محل کارتان یا در مسیرتان قرار دارد .

ظاهر کلینیک دامپزشکی و امکانات آن

ظاهر امکانات دامپزشکی بازتابی از شخصیت و دیدگاه مالک کلینیک است . امکانات تمیز و شسته رفته نیازمند تعمیر و نگهداری و مراقبت است که استاندارد بودن کلینیک را نشان می دهد . ممکن است به این نتیجه برسیم که پزشکان می خواهند مراقبت و تلاش بیشتری برای درمان گربه شما  داشته باشند، چون به ظواهر کار اهمیت می دهند .

قبل از بردن گربه تان به کلینیک دامپزشکی حتما بازدید از کلینیک و امکاناتش را در نظر داشته باشید . اگر دامپزشک از کلینیک خود و نحوه ی کار آنجا احساس رضایت می کند مشکلی نیست ، اما بهترین کار این است که از قبل با آن جا تماس بگیرید  تا مجبور نشوید اورژانسی حضور پیدا کنید .

امکانات بزرگ تر و بیشتر لزوما بهتر نیستند . کاربرد این امکانات مهم تر است . یک کلینیک دامپزشکی پایه دارای محل پذیرش ، اتاق آزمایش ، محل درمان ، محل قفس ها ، اتاق جراحی ، محل ایزوله شده ، داروخانه و مطب دامپزشک باشد .

اولین برخورد همیشه اهمیت دارد اما باید دلیل آنچه می بینید یا حس میکنید نیز برایتان روشن باشد. اگر شما وارد یک کلینیک دامپزشکی شدید و بوی شدید ادرار می آمد ، میتواند به علت حضور گربه مریضی باشد که به تازگی وارد شده ( که در واقع مشکلی نیست ) یا می تواند به دلیل ادرار خشک شده کف زمین یا جعبه های کثیف باشد ( که قطعا نشان دهنده مشکل است ) . اگر پیشخوان و زمین تمیز و پاک نباشند، این امر باعث ایجاد سوال در ذهن شما در رابطه با تمیزی و بهداشتی بودن محل درمان گربه تان می شود . البته به یاد داشته باشید که کنترل نظافت سالن و جمع آوری موها و فضولات حیوانات در  وسط یک روز شلوغ و عجیب و غریب در کلینیک دامپزشکی کار سختی است .

آیا خدمات این کلینیک کامل و کافی است؟

بسیاری از کلینیک های دامپزشکی خدمات متفاوتی را پیشنهاد می کنند که شامل موارد زیر می شود :

مشاوره های رفتاری، حمل و نقل، دندان پزشکی، کنترل کک، مراقبت از مو، آزمایش داخل خانه، مراقبت پزشکی، مشاوره تغذیه، داروخانه، جراحی و عکسبرداری اشعه ایکس.

بعضی از کلینیک ها همچنین خدماتی نظیر سونوگرافی ، اندوسکوپی و جراحی با لیزر را هم ارائه می دهند .

گربه شما در طول زندگیش ، به احتمال زیاد تمامی این خدمات را نیاز خواهد داشت. داشتن امکانات کامل و مدرن کمی خیالتان را راحت خواهد کرد . اگر چندین خدمات را استفاده کنید ، کارکنان و دامپزشکان شما وگربه تان بیشتر آشنا خواهند شد و خدمات بهتری به شما ارائه خواهند دهند .

بسته به امکانات و تعداد کارکنان ، سرویس هایی نظیر مراقبت از مو و حمل و نقل در دسترس خواهد بود . قبل از تحویل گربه تان ، پیشنهاد می کنیم محل تحویل را چک بکنید . باکس های حمل در اندازه و ترکیبات مختلفی وجود دارند و مطمئنا شما می خواهید باکس مناسبی برای گربه تان فراهم آورید . اگر باکس ها در محل تحویل کوچک باشند ، در نظر داشته باشید که گربه فرصت بیرون آمدن یا انجام حرکات کششی را دارد یا خیر . تمیزی و تهویه مناسب باکس ها هم از اندازه آنها بسیار مهمتر است .

مراجعان دیگر چه می گویند؟

در زمان انخاب کلینیک دامپزشکی مناسب ، خوب است که از دوستان و همسایه هایی که گربه خانگی دارند سوال بپرسید و یا می توانید با جستجوی ساده در اینترنت ، دامپزشکانی که تخصص در زمینه ی خاصی دارند را پیدا کنید .

شهرت یک کلینیک دامپزشکی بسیار اهمیت دارد و پزشکان با وجدان، علاقه مند به داشتن احترام در جامعه هستند . اگر کسی به شما بگوید از کلینیکی دوری کنید ، دلیل مشخص  آن را بیابید  و اعتبار آن دلیل را بسنجید . همیشه بهترین راه ، قضاوت نهایی توسط  خودتان است .

احساس رضایت و راحتی

تمام فاکتورهایی که درباره اش بحث کردیم اهمیت بالایی برای انتخاب یک کلینیک دامپزشکی دارند اما فکر می کنیم مهمترین فاکتور ، نحوه خدمات دهی و برخورد  با مشتری توسط دامپزشکان و کارکنان می باشد . این ویژگی های ملموس نیاز به تلاش و مراقبت بیشتری دارند .

ارتباط تاثیر گذار

مشتری باید بتواند با دامپزشکان و کارکنان ارتباط موثری داشته باشد . ایجاد یک ارتباط درست و کامل، ضامن دریافت نتایج مورد انتظار برای گربه تان خواهد بود و او به بهترین شکل درمان خواهد شد . بسیاری از مردم اعتقاد دارند تصمیم گیریشان  درباره انتخاب کلینیک دامپزشکی مناسب به تنهایی بر اساس مکالمه اولیه با بخش پذیرش صورت میگیرد . اگر کارمند بخش پذیرش خوش برخورد و با اطلاعات کافی باشد ، شما احساس راحتی خواهید داشت حتی اگر اطلاعات کافی درباره خود دامپزشک نداشته باشید . این مثال خوبی هست برای اینکه متوجه شوید، چه مقدار برخورد اول می تواند بر مشتری اثرگذار باشد . اگر می خواهید در باره پزشکان و کارکنان اطلاعات بیشتری کسب کنید ، سوالات بیشتری بپرسید . یک کارمند بخش پذیرش خوب برای صبحت کردن و گوش دادن به مشتریان وقت کافی می گذارد .

آیا  تجربه خوبی بود ؟

پس از اولین ویزیت دامپزشک ، می توانید با پاسخ دادن به سوالات زیر تجربه خود را ارزیابی کنید :

آیا پزشک گربه تان را مهربانانه و با علاقه بغل کرد ؟

آیا با پزشکتان به راحتی ارتباط برقرار کردید ؟

آیا پزشک ظاهری حرفه ای داشت ؟

آیا پزشک به صحبتهایتان گوش م یداد ؟

آیا شما متوجه شرایط و اوضاع گربه تان و راه های پیشنهادی شدین ؟

اگر دارویی تجویز شده ، آیا پزشک و کارکنان نحوه استفاده ی درست را به شما نشان دادند ؟

آیا پزشک وقت کافی برای شما و پاسخگویی به سوالات شما صرف کرد ؟

یک کلینیک دامپزشکی خوب دارای متخصصین پشتیبانی ، بخش پذیرش ، تکنسین ها و دستیاران خبره می باشد . این کارکنان قادر خواهند بود بیشتر سوالات شما را پاسخ دهند یا جواب مناسبی بیابند . معمولا دامپزشکان در خارج از زمان برنامه ریزی شده ویزیت برای پاسخگویی به شما در دسترس نیستند بنابراین بهتر است سوالات خود را از اعضا و کارکنان کلینیک بپرسید . قاعدتا کمک خود را فوری دریافت خواهید کرد .

حرفه ای ترین کارکنان در یک کلینیک دامپزشکی ، به جز پزشکان ، متخصصان بهداشت حیوانات هستند . این متخصصان در این رشته تحصیل کرده اند ، امتحانات مدرک مورد نظر را پشت سر گذاشته اند و به طور قانونی توانایی اجرایی بسیاری از دستورالعمل ها را دارند . دانش و تمرینات انها در مراقبت از حیوانات قابل مقایسه با پرستاران ثبت شده می باشد .

آیا قیمت اهمیت دارد ؟

هر کلینیک دامپزشکی قیمت متفاوتی برای خدماتی که ارائه میدهد پیشنهاد می دهد . دامپزشکان بر اساس فاکتور های متفاوتی نظیر : امکانات ، کارکنان ، سطح تخصص و تجربیات پیشین ، جا و مکان کلینیک ، دستگاه بیهوشی و محصولات استفاده شده و رقابت موجود قیمت گذاری می کنند .

بعضی کلینیک ها تلاش میکنند شما رو به کمک اعلام پایین تر قیمت ها پشت تلفن به دامپزشکی بکشانند و سپس برای خدمات جانبی هزینه های اضافی از شما دریافت می کنند .مقایسه هزینه ها برای خدمات مشابه و  استفاده از دارو ها و تخصص های مشابه اهمیت زیادی دارند مخصوصا اگر به صورت تلفنی می خواهید تصمیم بگیرید کدام کلینیک  بهترین قیمتها را دارد .

19 دسامبر 2018 توسط admin 0 دیدگاه

چه کنیم تا گربه ما هنگام مراجعه به دامپزشک ، استرس کمتری داشته باشد؟

گربه ها یکی از محبوب ترین حیوانات خانگی هستند، اما  معمولا آنها را بسیار کمتر از سگ ها پیش دامپزشک می برند. اما دلیل این مساله چیست؟

خوب، اگر شما یک صاحب گربه هستید، احتمالا یکی از دلایل اصلی آن را می دانید: بسیاری از گربه ها در طی این بازدید اضطراب را تجربه می کنند و بردن آنها به کلینیک دامپزشکی چالش بزرگی است.

اما با انجام کارهایی ساده می تواند این روند را بسیار آسان تر کنید. برای استرس کمتر گربه شما، ما هفت استراتژی را برای بازدید از کلینیک دامپزشکی جمع آوری کرده ایم.

[irp posts=”7288″ name=”چطور حیوان خانگی مان را برای معالجه پیش دامپزشک ببریم؟”]

به گربه خود بیاموزید که باکس حمل و نگهداری خود را دوست داشته باشد:

ما می دانیم که فقط اشاره به باکس حمل گربه باعث می شود بسیاری از صاحبان گربه و خود گربه ها، مضطرب شوند و استرس بگیرند. گربه ها میدانند که احتمالا در این جعبه تنگ تحت فشار قرار می گیرند و سپس به یک مقصد ناآشنا و ترسناک، مانند دامپزشک حمل می شوند. بنابراین جای تعجب نیست که وحشت زده می شوند! به جای استفاده صرف از این باکس به عنوان وسیله حمل و نقل، آن را به محلی برای استراحت و آسایش گربه تان تبدیل کنید. قرار دادن یک رختحخواب راحت داخل آن و گذاشتن آن در جایی که او دوست دارد (در یک نقطه آفتابی و یا در اتاق مورد علاقه اش)، می تواند به این کار کمک کند.  بنابراین گربه شما می تواند در هر زمان که دوست دارد، در آن استراحت کند. بسیاری از گربه ها خوابیدن در فضاهای کوچک را دوست دارند، بنابراین، این احتمال وجود دارد که از این مساله لذت برده و به تدریج عاشق باکس خود شوند.

آنها را به ماشین سواری عادت دهید:

بعد از اینکه موفق شدید کاری کنید تا گربه تان علاقمند به باکس حملش شود، وقت آن رسیده که او را به حمل و نقل با ماشین هم عادت دهید. بهتر است برای چند بار اول، او را داخل باکس قرار دهید، درون ماشین ببرید،درب های ماشین را باز بگذارید، به او جایزه یا خوراکی تشویقی بدهید و سپس از ماشین خارج کنید. وقتی احساس کردید به این مساله عادت کرده، او را داخل ماشین بگذارید درب ماشین را ببندید و باز کنید، در مرحله بعد ماشین را روشن و خاموش کنید و در نهایت مسافت های کوتاه او را با خود ببرید تا متوجه شود که ماشین آنقدرها هم ترسناک و استرس زا نیست.

فرومون اسپری کنید:

برای بسیاری از گربه ها، فرومون های مصنوعی مانند عطرهای آرامش بخش هستند. اسپری کردن فرومون در باکس حمل گربه و یا  بر روی یک حوله و انداختن آن روی باکس(به طوری که گربه نتواند غریبه ها و سگهای دیگر در اتاق انتظار و یا در داخل خودرو را ببینید) راه خوبی است. اگر دامپزشکتان اجازه داد و موافقت کرد در اتاق مطب هم کمی از آن اسپری کنید. دکتر مارتی بکر می گوید که او خیلی از چیزها را اسپری می کند، مانند پیشانی او. البته فرومون های مصنوعی بر روی بسیاری از گربه ها تاثیری نخواهند داشت، اما ارزش امتحان کردن دارند. البته قبل از کار حتما با دامپزشک خود مشورت کنید.

یک استراتژی برای اتاق انتظار داشته باشید:

منتظر ماندن در اتاق انتظار می تواند بدترین کابوس یک گربه باشد زیرا همیشه پر از افراد غریبه و سگ ها و گربه های دیگر است و همین مساله برای گربه ها استرس زیادی را ایجاد میکند. بهترین کار این است که با پرسنل کلینیک دامپزشکی هماهنگ کنید و در صورتی که موافقت کردند به جای اتاق انتظار در ماشین خود منتظر بمانید تا نوبتتان شود. البته به شرطی که هوای داخل ماشین خیلی گرم یا سرد نباشد. اگر پرسنل به شما اجازه این کار را ندادند، روی باکس حمل او را با حوله بپوشانید تا محیط و افراد غریبه را نبیند.

به گربه خود آموزش دهید که به دیگران اجازه دهد او را لمس کنند:

وقتی گربه خود را پیش دامپزشک می برید، دامپزشک او را سر تا پا معاینه می کند. برخی گربه ها دوست ندارند که افراد غریبه آنها را لمس کنند. بهتر است ، زمانی که گربه تان هنوز بچه است این آموزش را به او بدهید که لمس شدن توسط دیگران را تحمل کند اما زمانی که بالغ شد هم می توان این آموزش ها را به او داد. او را با آرامش و به درستی بلند و بغل کنید و از دوستانتان هم بخواهید که همین کار را انجام دهند. گربه ها معمولا زمانی که به پنجه های آنها دست می زنید، معترض می شوند بنابراین به آرامی سعی کنید پنجه های آنها را لمس کنید و انگشتانشان را کمی فشار دهید و البته جایزه دادن و خوراکی های تشویقی را هم فراموش نکنید. همه این کارها هنگام گرفتن ناخن هایشان نیز به شما کمک میکند.

به رفتارهای خوب گربه تان جایزه دهید :

همه کارهایی که برای عادت دادن گربه تان به دامپزشک انجام می دهید، می توانید بسیار خسته کننده و آزاردهنده باشد و زمان زیادی هم می برد. اما باید صبور باشید! عصبانی شدن و تنبیه کردن گربه تان، فقط او را مضطرب تر و پراسترس تر می کند.  بنابراین تمرکز خود را بر روی تشویق کردن او بگذارید. مهم نیست که آن کار چقدر کوچک باشد، هر رفتار خوبی می تواند یک جایزه و تشویق داشته باشد هدف این است که ملاقات او با دامپزشک در آرامش اتفاق بیافتد. این کارها آنقدرها هم به نظر می رسد سخت و دوشوار نیستند، تنها صبوری و تمرین شما را می طلبند!

با دامپزشک خود صحبت کنید :

در مورد برخی از گربه ها، هیچ یک از راه حل های بالا کارساز نخواهد بود و هیچ تغییری در رفتار آنها هنگام برخورد با دامپزشک ایجاد نخواهد کرد.  اگر گربه شما همچنان در این ملاقات ها مضطرب است، دامپزشک شما ممکن است آرام بخش یا راهکارهای دیگری را توصیه کند. در موارد شدید، پیدا کردن یک دامپزشک که خدمات ویزیت در محل سکونت شما را ارائه می دهد، می تواند مفید باشد. اما هرگز اجازه ندهید که این رفتار گربه شما، باعث شود از چکاپ های منظم پزشکی او صرف نظر کنید. سلامت گربه شما از هر چیزی مهمتر است.

3 دسامبر 2018 توسط admin 0 دیدگاه

چطور حیوان خانگی مان را برای معالجه پیش دامپزشک ببریم؟

مراجعه به دامپزشک برای چک آپ و یا بیماری به دلیل اینکه نمی دانیم چه اتفاقی ممکن است بیفتد، همیشه نگران کننده است. برای اینکه از زمان ویزیت نهایت استفاده را ببرید، بهتر است که خود و حیوان خانگی تان را همیشه برای ویزیت آماده کنید تا در آن زمان استرس نداشته باشید و جلسه برایتان سودمند باشد.

آماده شدن برای وقت ویزیت :

۱. وقت ویزیت بگیرید: 

به دامپزشک تان تماس بگیرید و وقت ویزیت بگیرید تا او شما را در لیست مراجعه کنندگان قرار دهد. برای ملاقات دامپزشک دلیلی داشته باشید; این دلیل می تواند به خاطر بیماری و یا صرفا یک چکاب ساده باشد. بدون وقت ویزیت پیش دامپزشک نروید; چرا که ممکن است افراد زیادی در صف جلوی شما باشند و دامپزشک وقت ملاقات با شما و دوست پشمالو (و یا فلس دار و یا پردار) شما را نداشته باشد.

• دلیل ملاقاتتان با دامپزشک هر چیزی که هست به طور واضح آن را به منشی اطلاع دهید. اگر می خواهید راجع به موضوعی با دامپزشک صحبت کنید با منشی در میان بگذارید تا او وقت بیشتری به شما بدهد.
• بد نیست قبل از ملاقات با منشی درباره ی وسایلی که لازم است همراهتان باشد, صحبت کنید. به منشی توضیح مختصری درباره ی بیماری حیوان بدهید و از او بپرسید که نیاز هست با خودتان نمونه ادرار و یا مدفوع حیوان را ببرید و یا شب قبل به او غذا بدهید یا کار خاصی انجام دهید.
• همه ی حیوانات خانگی شبیه هم نیستند. اگر حیوانی که از آن نگهداری می کنید جزو پرندگان, خزندگان و یا جوندگان هستند, قبل از تماس مطمئن شوید که دامپزشک آن ها را هم ویزیت می کند. حتی اگر هم ملاقات نکند احتمالا شماره دامپزشکی که متخصص این کار است را به شما می دهد.

2. مراقبت های عمومی را مرتب انجام دهید:

این مراقبت ها شامل شانه کردن موها, مسواک زدن دندان ها, تمیز کردن ناخن و پنجه و پاشنه پا می شود. با انجام این کارها علاوه بر این که حیوان همیشه سالم و سلامت است, چکاب اضافی هم لازم نیست. علاوه بر مراقبت های عمومی, هر چند وقت یکبار به صورت, پاها, دم و قسمت هایی از بدن حیوان که کمتر پیش می آید لمس کنید, نگاهی بیندازید. این کار باعث می شود که اضطراب حیوان کمتر شود و به خاطر شناخت بیشتری که از حیوان به دست می آورید کار دامپزشک را برای تشخیص و تجویز دارو راحت تر کنید.

3. از وضعیت سلامتی حیوان خانگی تان یادداشت برداری کنید: 

اگر چیزی مثل کم اشتهایی, گاز گرفتن بدن خودش, آهسته حرکت کردن, صداهای عجیب درآوردن و یا استفراغ را در رفتار حیوان مشاهده کردید، از آن ها یادداشت بردارید. درباره ی علائم بیماری, مدت زمانی که طول کشیده و واکنشی که حیوان به آن نشان داده یادداشت برداری کنید.

4. سوالاتی را که می خواهید از دامپزشک بپرسید را آماده کنید:

اگر می خواهید کارتان سریع و راحت پیش برود, لیست سوالاتی که می خواهید زمان ویزیت بپرسید را از قبل آماده کنید. بسته به وضعیت سلامتی حیوان سوالات متفاوت است, بنابراین هیچ لیست از پیش تعیین شده ای وجود ندارد. اطلاعاتی درباره ی وضعیت سلامتی او بر روی کاغذ بنویسید تا در هنگام صحبت با دامپزشک چیزی از قلم نیفتد.

• از جمله سوالاتی که می توانید مطرح کنید شامل وزن, رژیم غذایی و واکسیناسیون می شود. بهتر است این سوالات را هر بار بپرسید, چرا که جواب آن ها بسته به سن حیوان می تواند متفاوت باشد.

۵. کریر (carrier) را برای حیوان خوب آماده کنید تا در آن احساس راحتی کند:

از آنجایی که حیوان را با کَریر به مطب دامپزشک می برید کاری کنید که در آن احساس خوبی داشته باشد چرا که در غیر این صورت خاطره بد این روز را به مطب دکتر ارتباط می دهد. در مطب قبل از اینکه نوبتتان شود, در کَریر اسباب بازی قرار دهید تا حیوان مشتاق شود که به داخل آن برود. اگر این کار را کرد او را تشویق کنید تا این رفتار خوب تقویت شود.

۶. شب قبل از ویزیت به حیوان غذا ندهید:

وقتی به حیوان شب قبل از ویزیت غذا ندهید, حیوان گرسنه می ماند و در هنگام ویزیت وقتی شما و یا دامپزشک در ازای رفتار خوبی که انجام داد به او غذا به عنوان جایزه دادید, واکنش او بیشتر می شود. البته اگر از نظر پزشکی گرسنه ماندن برایش خطر دارد, این کار را انجام ندهید.

راهنمایی هایی برای مطب دامپزشکی

۱. کپی آزمایشات پزشکی حیوان خانگی تان را با خود ببرید:

این آزمایشات مخصوصا برای اولین ویزیت بسیار اهمیت دارد; چرا که به دامپزشک کمک می کند تا اطلاعات بیشتری از حیوان داشته باشد. علاوه بر این شما هم لازم نیست تمام جزییات را درباره ی پیشینه ی سلامتی او به یاد بیاورید, همه ی آن ها از جمله واکسن ها و داروهایی که استفاده شده در این آزمایشات نوشته شده اند.

۲. به موقع در مطب حاضر شوید:

دامپزشکان به خاطر تعداد زیاد مراجعه کنندگانی که دارند, سرشان خیلی شلوغ است به همین دلیل بهتر است که شما سریع باشید و خودتان را برای ورود آماده کنید. اگر دیر برسید احتمالا دامپزشک وقت کمتری را به شما اختصاص می دهد ولی اگر کمی زودتر در مطب باشید, برای ویزیت آماده می شوید.

۳. حیوان خانگی تان را تمام وقت تحت کنترل خودتان قرار دهید:

اگر سگ بزرگ و یا حیوان خانگی تان را نمی توانید به خاطر جثه اش با خود حمل کنید، بهتر است آن را داخل کریر قرار دهید. حیوان حتی زمانی که قلاده یا افسار دارد می تواند فرار کند و یا مشکلی برای شما بوجود آورد. حتی در مطب هم اجازه ندهید حیوان آزاد باشد، چرا که در آنجا حیوانات زیادی وجود دارند و می توانند حواس شما را از پرت کند. بسیاری از دامپزشکان انتظار دارند که شما حیوان را با افسار و یا در جعبه به مطب بیاورید.

۴. موقعی که به مطب رسیدید سعی کنید سریع به اتاق معاینه بروید:

برای این کار احتمالا باید با منشی هماهنگ کنید تا اوضاع در کنترلش باشد و بداند هر کسی کجاست. اتاق معاینه سگ را از معطلی و عصبی شدن نجات می دهد و به او اجاره می دهد تا با محیط جدید بهتر کنار بیاید.

۵. توجه تان را به معاینه معطوف کنید:

در حین معاینه خودتان را به کتاب خواندن و یا تلفن کردن مشغول نکنید. حرکات حیوان را زیر نظر بگیرید و به صحبت های دامپزشک درباره ی وضعیت سلامتی او توجه کنید. اگر درباره ی حرکات حیوان حین معاینه سوالی برایتان پیش آمد بدون رودربایستی بپرسید.
• از دامپزشک بخواهید که به شما نشان دهد که چطور باید به حیوان دارو دهید. آن ها این کار را با فراغ بال برای شما انجام می دهند تا مطمئن شوند که شما کاملا متوجه شده اید.

۶. در هنگام ویزیت آرام باشید:

بعضی از حیوانات می توانند اضطراب و ترس شما را حس کنند. آرام و ملایم صحبت کنید و سعی کنید تا حد امکان حرکاتتان نرمال باشد تا حیوان آشفته و مضطرب نشود.

۷. جایزه ای با خود بیاورید:

از جایزه برای پاداش رفتار خوب و نه صرفا آرام کردن حیوان استفاده کنید و سعی کنید آن را تا حد ممکن به ملاقات با دامپزشک مرتبط کنید.

۸. مبلغ ویزیت را سوال کنید:

هزینه های نگهداری از حیوان زیاد است، مخصوصا اگر هزینه های درمان هم به آن اضافه شود. زمانی که دامپزشک چیزی را به شما توصیه می کند, از او درباره ی گزینه های جایگزین مثل درمان کم خرج تر و یا امکان قسط بندی کردن هزینه ها سوال کنید. دامپزشک احتمالا راه های درمان زیادی را بسته به بودجه شما در ذهن دارد.

[irp posts=”7145″ name=”در انتخاب دامپزشک مناسب به چه نکاتی باید دقت کنید”]

ملاقات با دامپزشک را ادامه دهید

۱. زمان ویزیت بعدیتان را با منشی هماهنگ کنید:

قبل از ترک مطب برای دفعه بعد وقت بگیرید تا بعدا فراموش نکنید. زمان ویزیت بعدی به نوع حیوانی که نگهداری می کنید، سن حیوان و وضعیت سلامتی او بستگی دارد. اگر نگرانید که زمان ملاقات با چیز دیگری تداخل داشته باشد، اول وقت بگیرید و بعد در صورت نیاز با تماس با منشی آن را جابجا کنید.

۲. موقع رسیدن به خانه استراحت کنید

دیدن دامپزشک برای شما و حیوانتان استرس زا است، بنابراین سعی کنید بقیه روز را استراحت کنید. می توانید با او بازی کنید و یا چیزی به عنوان هدیه برای او تهیه کنید.

۳. اگر باز هم سوالی داشتید پای تلفن بپرسید:

اگر صحبتهای دامپزشک را فراموش کردید و یا چیزی به ذهنتان رسید با مطب دامپزشک تماس بگیرید. سوالاتشان را روی کاغذ بنویسید تا فراموش نکنید.
• تماس بعد از وقت ملاقات با دامپزشک را وقتی هنوز در مطب هستید هماهنگ کنید. با این کار وقت دارید به حرف هایی که زده شده فکر کنید و هر دو برای آن زمان آمادگی صحبت کردن دارید.

17 نوامبر 2018 توسط admin 0 دیدگاه

باکسر : هرآنچه که باید در مورد نژاد باکسر بدانید

[vc_row][vc_column width=”7/12″][vc_column_text]باکسر ها از قرن ١۶ به بعد در اروپا هستند. با اینکه ذاتا سگ شکارچی هستند ولی نژاد اجدادشان به سگ های مبارز تیبتان (Tibetan) و بولداگ (Bulldog) می رسد. تا اواسط قرن ١٩ آنها خوراک گاوهای نر بودند یا در مبارزه ها شرکت می  و کردند تا اینکه این کار در آلمان غیر قانونی شد. علاوه بر این از باکسرها برای اهداف نظامی، انجام حرکات نمایشی و حتی سگ پلیس هم می توان بهره برد.

تا قبل از جنگ جهانی دوم و استخدام آنها در سرویس های نظامی کمتر در آمریکا شناخته شده بودند. علت نام گذاری آنها این است که هنگام مبارزه از پاهای عقبی اش استفاده می کند.

باکسر ها در دنیای سگ ها ویژگی های منحصر به فردی دارند . آن ها باهوش هستند، اما باید او را متقاعد کرد که صاحبش از او سرتر است و او باید فرمان برداری کند . رابطه ای که غیر از این باشد می تواند به یک فاجعه منجر شود.

این نژاد از سگ 63 سانتی متر ( 25 اینچ) قد دارد و عضلات بدنش اندام های منعطف او را با خوبی پوشانده اند. استقامت بدنی بالایی دارد. خود را حافظ خانواده می داند و اگر کسی به این موضوع توجه نکند عواقب خوشی در انتظارش نخواهد بود.

تمیز و مرتب کردن موهای بدن باکسر چندان مشکل نیست. رنگ بدنش از قرمز حنایی تا راه راه پررنگ قهوه ای می تواند باشد و در بعضی جاها سفید است. برخی از باکسرها پوست بدنشان تماما سفید است. تعداد کمی از آنان از بدو تولد ناشنوا هستند و به همین علت هم کشته می شوند.

سگ حریصی به حساب نمی آید، اما رژیم غذایی اش باید کنترل شود تا جلوی اضافه وزن احتمالی را بگیرد. از تمرینات سرعتی لذت می برد. با اینکه با اموزش مطیع می شوند، اما کسانی که می خواهند این کار را بکنند باید با واقعیت هایی که در هنگام رام کردن با آن روبرو می شوند, آگاه باشند.

چانه رو به بالایش به او ظاهری خشن و پرخاشجو می دهد. با اینکه هیچ وقت شروع کننده نیست ولی کوتاه هم نمی آید.[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”5/12″][bsf-info-box icon=”Defaults-info-circle” icon_size=”32″ icon_color=”#ed145b” title=”مشخصات نژاد باکسر” pos=”square_box” box_border_style=”outset” box_border_width=”2″ box_border_color=”#ed145b” title_font_style=”font-weight:bold;” title_font_size=”desktop:26px;” title_font_line_height=”desktop:35px;”]

ثبت شده در: AKC, UKC, CKC

کاربرد: سگ نگهبان و همراه

زادگاه: آلمان

اندازه:  21 تا 25 اینچ قد و 50 تا 80 پوند وزن

طول عمر: 9 تا 11 سال

سطح فعالیت: متوسط تا شدید

فعالیت فیزیکی لازم: تمرین‌های ورزشی روزانه

تربیت پذیری: ساده؛ سگ نیاز به تمرین های چالش برانگیز دارد

پیرایش و شانه پذیری موها: ساده

محل مناسب نگهداری: خانه های روستایی یا خارج از شهر مناسب و در کنار افراد و خانواده های فعال و سرزنده

نیازمندی‌های خاص: آموزش سخت گیرانه و چارچوب مند ولی سرگرم کننده

بیماری‌های احتمالی: مشکلات تنفسی، نفخ، پیچ خوردگی، كاردیومیوپاتي و دیسپلازی هیپ

[/bsf-info-box][/vc_column][vc_column][vc_column_text]گفته می شود که باکسرها از نژادهای مختلف اروپایی از جمله “بولداگ انگلیسی” و “داگ دُ بردو فرانسوی” به وجود آمده اند. این نژاد در آلمان به بلوغ رسیده اند و جزو اولین سگ های انتخابی پلیس برای آموزش دیدن بوده است.

پاهای عقبی باکسرها صاف ومستحکم اند و با پاهای جلویی شکلی جعبه مانند بوجود می آورد؛ به همین دلیل هم نام آن ها باکسر است . باکسر ها اندام متوسطی دارند.

قدشان 21 تا 25 اینچ و وزنشان 50 تا 80 پوند است. ماده ها کمی کوچک اندام تر هستند. بدن باکسرها جمع شده، قوی و عضلانی است. دم آن ها بریده شده و سربالاست. سر هم بالاتر از سطح بدن قرار گرفته و پوزه کوچکش شبیه گاو است.  گوش ها به طور طبیعی افتاده هستند ولی معمولا آن ها را می برند.(اگرچه برای مسابقات بریده شود ولی صاحبان این سگ ها ترجیح می دهند که گوش ها حالت طبیعی خود را داشته باشند).

باکسرها پوستی حنایی رنگ دارند که بر روی سینه، پاها و انگشتان سفید می شود. پوزه شان سیاه رنگ است. موهای بدنشان کوتاه و نرم است.

مراقبت از پوست بدنشان چندان سخت نیست. بهتر است موهای بدنشان را دوبار در هفته با بورس یا شانه نرم شانه کنید.

تمرینات ورزشی خیلی اهمیت دارد. باکسرها از حرکات نمایشی لذت می برند. تمرینات ورزشی را در روزهای گرم و یا مرطوب سال انجام ندهید چرا که آن ها به خاطر پوزه کوچکشان نمی توانند خوب نفس بکشند.

باکسرهای کم سن و سال تر بهتر است با توله های سگ های دیگر بازی کنند تا در هنگام بزرگسالی در مواجهه با سگ های دیگر پرخاش نکنند. معمولا با اجتماعی کردن می توانید خیال خودتان را از بابت این مسئله راحت کنید. آموزش این سک ها باید از همان سالهای اول زندگیشان شروع شود و ادامه یابد. با اینکه کله شق و سمج هستند، یادگیریشان سریع است و خوب آموزش می بینند.

آموزش باید سخت گیرانه و چارچوب مند ولی سرگرم کننده باشد.

باکسرها با صاحبشان خیلی خوب رفتار می کنند. هرچند که بچه ها را دوست دارند ولی توله هایشان اگر آموزش نبینند ممکن است رفتار غیر قابل کنترلی از خود نشان دهند. معمولا با سایر حیوانات خانگی به خوبی کنار می آیند ولی باید به آن ها آموزش داده شود که گربه ها را دنبال نکنند.مشکلات سلامتی که ممکن است براشان پیش بیاید شامل مشکلات تنفسی، نفخ، پیچ خوردگی، كاردیومیوپاتي و دیسپلازی هیپ می شود.

مشخصات ظاهری

بدن

باکسرها بدنی قوی و ورزشکار دارند. تمام اندام های این سگ خشک و ماهیچه ای است. کمر او قوی, پهن, صاف و عضلانی است و کمی از استخوان کتف کوتاه تر است. انتهای کمر پهن و قدرتمند هست و حالت شیبدار دارد. دم از سطح بدن بالاتر است و تا 4/1 3 (٨ تا ١٠ سانتی متر) در کشورهایی که مجاز است, بریده می شود. قفسه سینه تا آرنج رسیده است. بلندی قفسه سینه به اندازه نصف شانه هاست. دنده ها قوس دارند ولی حالت بشکه ای ندارند. شانه هایشان بلند و شیب دار است و نباید فشار زیادی بر روی آن وارد شود. پاها نیرومند, صاف, موازی و زاویه داراند. انگشتان کوچک پاهای سگ به هم چسبیده و رو به جلو اند. گردن نسبتا بلند، عضلانی و خشک است و به سمت بالا قوس دار می شود. نقطه شروع گردن کاملا پیداست.

سَر

سر به شدت خشک و غیر منعطف است. جمجمه گرد و قوس دار است. عضلات گونه درشت است ولی برآمده نشده است. عرض پوزه و جمجمه کاملا برابر است. چین خوردگی وسط بینی به خوبی مشخص است ولی بین چشم ها کمتر می شود. طول پوزه با نصف طول جمجمه برابر است. نوک بینی کمی سر بالا شده است. فک پایینی به سمت بالا کمی انحنا دارد و لب بالایی کمی لب پایین را پوشانده. گوش های کوچک و باریک باکسر به صورت قائم جلوی گونه قرار گرفته است. چشم ها حالتی وفادار و جدی دارند. فک جلو آمده است. دندان ها زمانی که دهان بسته است, مشخص نیستند.

ارتفاع شانه

برای نرها 2/1 22 –  4/1 24 اینچ (57-63 سانتی متر) و ماده ها 4/1 20 – 23 اینچ (53-59 سانتی متر) است.

پوشش

باکسرها موهای نرم و کوتاه دارند.

رنگ

گروهی از باکسرها رنگ بدنشان زرد (از زرد روشن تا قرمز تیره شبیه به آهوی کوهی) و گروهی دیگر رنگ قهوه ای روشن و یا تیره راه راه دارند به طوری که پوست را به کلی سیاه می کند. بعضی از سگ های این دو گروه قسمتی از بدنشان سفید است ولی این سفیدی بیشتر از یک سوم کل پوست نیست. چشم ها مشکی پر رنگ است.

خلق و خو

ویژگی شخصیتی

شخصیت باکسر ها خوش رفتار ، شاد و صمیمی است و ویژگی های شخصیت منحصر به فرد خود را دارند. روحیه فعال و شادابی دارند ولی ممکن است به ظاهر خشن به نظر برسند. آنها متوجه دور و بر خود هستند ولی زیاد پارس نمی کنند. در برابر مهاجم قوی و مقتدر هستند و دست و پای خود را گم نمی کنند. فضای منفی داخل خانه و مشاجرات خانوادگی آن ها را از شادابی می اندازد.بسیار به اعضای خانواده وابسته اند و بهتر است هوش آنها را دست کم نگیرید.

رفتار اجتماعی

با بچه ها به خوبی کنار می آیند ولی باید مراقبت کودکان کم سن و سال باشید چرا که ممکن است صدای بلند و نابهنجار سگ آن ها را بترساند. سگ باکسر اگر خوب آموزش دیده باشد و اجتماعی شده باشد، با بقیه سگ ها و حیوانات خانگی خوب رفتار می کند؛ ولی با این وجود بعضی از آنها تمایل به مبارزه با سگ های نر دارند و از آن اجتناب نمی کنند. باکسر ها ذاتا سگ نگهبان هستند و از خانواده و آشنایان استقبال گرمی انجام می دهند.

باکسرمراقبت های عمومی

پیرایش و مراقبت از مو

موهای باکسرها به مراقبت چندانی احتیاج ندارد. کافی است یک بار در هفته با برس نرم موهایشان را شانه کنید و با شانه و دستکش پلاستیکی موهای مرده و ریخته را جدا کنید.

آموزش

باکسر ها باهوش اند و دوست دارند صاحب خود را خشنود کنند. این سگ ها بسیار باهوش اند در صورتی که صاحب شان مداوم به آنها توجه کند. توبیخ و سرزنش چندانی نیاز ندارند ولی چون باهوش از حد تصور صاحبانشان هستند، گاهی سمج می شوند. سعی کنید از شوق شان برای بالا پایین پریدن جلوی کسانی که بهشان علاقه دارند کم کنید.

تمرین

باکسرها شدیدا فعال و پرانرژی اند. سگ هر زمانی که رشدش متوقف شد می تواند شروع به دودین کند. آنها دوست دارند با سگ های دیگر بازی های پر سر و صدا انجام دهند و از توپ بازی با انسان ها خسته نمی شوند. خیلی کم تمایل به شکار دارند و از دوری صاحب خود خوشحال نمی شوند. معمولا بدون قلاده هم می توانید آن ها را به گردش ببرید.

کاربرد

باکسر ها برای خانواده های پر انرژی سگ همراه خوبی هستند. آن ها تقریبا ویژگی های تمام سگ های ورزشکار را در خود دارند. چابک و زرنگ اند، عاشق توپ بازی اند، فرمان برداراند و برای شکار می توان به آن ها آموزش داد.

[irp posts=”7167″ name=”نکاتی که باید برای انتخاب سگ در نظر بگیرید؟!”][/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

10 نوامبر 2018 توسط admin 0 دیدگاه

هاسکی سیبرین : هرآنچه که باید در مورد نژاد هاسکی سیبرین بدانید

[vc_row][vc_column width=”7/12″][vc_column_text]هاسکی سیبرین در درجه اول سگ سورتمه است. اولین بار توسط چوچکی های ساکن سیبری معرفی شدند و پس از ورود به آلاسکا و مشارکت در رساندن سرم دیفتری به Nome  بیش از پیش معروف شدند.

این نژاد ورزشکار بین 20 تا 23.5 اینچ قد و 35 تا 60 پوند وزن دارد. این سگ می تواند با بار سبک مسافت زیادی را بدود و وزن بدنش طوری نیست که از سرعتش کم کند. چشم ها بادامی شکل و قهوه ای، آبی، یا چند رنگ است. گوش ها صاف و عمودی و پرمو است. طول بدن کمی بیشتر از بلندی قد اوست و دمی پر مو دارد. لایه زیرین پوست نرم و پرپشت و لایه زیرین صاف و در اندازه ی متوسط است. رنگ بدن ممکن است هر رنگی بین سفید تا سیاه باشد.

شست و شوی روزانه بدن در تمام طول سال و بخصوص در فصول ریزش مو، معمولا در بهار و پاییز، باید انجام شود.

هاسکی سیبرین خیلی خوب می دود. آن ها می توانند با صاحبانشان همراه شوند، در کنار دوچرخه راه بروند یا در حیاط این طرف و آن طرف بروند. تمام حرکات سگ باید تحت کنترل با قلاده و یا در داخل فنس انجام شود چراکه این سگ ها علاقه مند اند که از دست صاحبشان فرار کنند و آزاد باشند. آموزش باید از سنین پایین انجام شود تا بتوانیم از سگ محافظت کنیم. با این وجود حتی سگ هایی که خوب تربیت می شوند نیز بهتر است بدون قلاده یا بیرون از فنس نباشند. این سگ ها شوخ طبع اند و این بامزگی می تواند طی دوره های آموزشی تقویت شود. سگ های سیبرین هاسکی برون گرا و صمیمی رفتار می کنند؛ آن ها سگ نگهبان نیستد صاحبان این نژاد از سگ باید پرجنب و جوش باشند و پا به پای سگ فعالیت کنند و در ضمن با ریزش مو در خانه مشکلی نداشته باشند. سگ های هاسکی دوست دارند وقتی در خانه اند با سگ های دیگر و یا صاحب خود باشند. این سگ ها با بچه ها خیلی خوب کنار می آیند ولی نباید با حیوانات خانگی کوچک اندام تنها شوند؛ چرا که ممکن است به آن ها حمله کنند. مشکلات سلامتی که می تواند برای آن ها پیش بیاید شامل مشکلات چشمی و دیسپلازی کفل می شود.

مشخصات ظاهری

بدن

اندام نسبتا قوی این سگ نباید هم چندان کوتاه و پهن باشد. کمر صاف و پرقدرت هاسکی سیبرین به منحنی قوس دار پایین کمر ختم می شود. وقتی سگ حس کند که به او توجه دارید, دم خود را به شکل داس تا بالای کمرش می برد.

قفسه سینه قوی و کشیده است ولی چندان پهن نیست و دنده ها به صورت گرد در آمده اند. شانه ها مستحکم و به عقب رفته اند. پاها ماهیچه ای و صاف اند ولی استخوان های بزرگ و سنگین وزنی ندارند. کاسو زانو به خوبی خم می شود. پاها بیضی شکل, در اندازه متوسط و قوی هستند. گردن متوسط, محکم و قوس دار است.[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”5/12″][bsf-info-box icon=”Defaults-info-circle” icon_size=”32″ icon_color=”#ed145b” title=”مشخصات نژاد هاسکی سیبرین” pos=”square_box” box_border_style=”outset” box_border_width=”2″ box_border_color=”#ed145b” title_font_style=”font-weight:bold;” title_font_size=”desktop:26px;” title_font_line_height=”desktop:35px;”]

ثبت شده در: AKC, UKC, CKC

کاربرد: سگ سورتمه و سرعتی

زادگاه: آلاسکا

اندازه: قد  20 تا 23.5 اینچ؛ وزن 35 تا 60 پوند

طول عمر: 11 تا 13 سال

سطح فعالیت: متوسط تا سخت

فعالیت فیزیکی لازم: تمرین‌های ورزشی روزانه و سخت

تربیت پذیری: ساده؛ سگ نیاز به تمرین های چالش برانگیز دارد

پیرایش و شانه پذیری موها: متوسط

محل مناسب نگهداری: خانه های روستایی یا خارج از شهر با حیاط محصور و دارای پرچین و در کنار افراد و خانواده های فعال و سرزنده

نیازمندی‌های خاص: تمرین و فعالیت فیزیکی، حیاط محصور و دارای پرچین، تمرین اجتماعی سازی، آموزش و تربیت، تحت کنترل با قلاده

بیماری‌های احتمالی: مشکلات چشمی و دیسپلازی کفل

[/bsf-info-box][/vc_column][vc_column][vc_column_text]

سَر

سر اندازه متوسطی دارد و بالای آن کمی گرد شده است. طول پوزه و جمجمه تقریبا یکی است.  گوش ها به شکل عمودی در بالای سر قرار دارند و خیلی نزدیک به هم هستند. در داخل گوش مو زیادی رشد کرده است. چشم ها کمی انحراف دارند و حالت صمیمی و دوست داشتنی خود را حفظ کرده اند. فک بالا و پایین سگ روی هم ردیف می شود.

ارتفاع شانه

در هاسکی سیبرین نر بین ۲۰و نیم  و ۲۳و نیم اینچ (۵۳-۶۰ سانتی متر) است و در ماده ها ۲۰ تا ۲۲ اینچ (۵۱-۵۶ سانتیمتر) است.

پوشش

هاسکی سیبرین در زیر پوستی نرم, پرپشت و پر مانند دارد طوری که موهای رویی که نرم و لطیف است را می پوشاند.

رنگ

رنگ پوست هاسکی سیبرین مختلف است. چشم ها آبی یا قهوه ای رنگ اند. بعضی هاسکی ها یک چشمشان آبی و دیگری قهوه ای است و حتی در برخی موارد یک چشمشان چند رنگ دارد.

خلق و خو

ویژگی شخصیتی

هاسکی سیبرین سگی آرام , دوست داشتی, صمیمی و پر انرژی است و هم چنین روحیه شکاری دارد. نسبت به صاحب خود و خانواده اش مهربان است و این علاقه را بروز می دهد ولی با این وجود کمی مستقل و خودسر است. هاسکی ها معمولا گوش بزنگ اند.

رفتار اجتماعی

هاسکی سیبرین با سگ های دیگر خوب ارتباط می گیرد و قلدر هم نیست ولی برخوردش با حیوان های دیگر باید تحت کنترل باشد. به خاطر روحیه شکاری که هاسکی سیبرین دارد بهتر است با حیواناتی چون خرگوش و مرغ و گربه دم خور نباشد. بسیاری از آن ها با بچه ها رفتار خوبی دارند و صبورند. نسبت به غریبه ها بی تفاوت اند و رفتار خشونت آمیزی ندارند.

هاسکی سیبرینمراقبت های عمومی

پیرایش و مراقبت از مو

مراقبت از هاسکی سیبرین به میزان زیادی به طریقه ی مراقبت و فصول مختلف سال بستگی دارد. آنهایی که زمان زیادی را به جای داخل خانه در فضای باز سپری می کنند کمتر ریزش مو پیدا می کنند و پوست لطیف تری دارند. در فصولی که موهای سگ بیشتر میریزد, برس سیمی برای برداشتن موهای کنده شده بسیار مناسب است.

آموزش

کسانی که از سگ های هاسکی مراقبت می کنند باید بدانند که این سگ ها سگ هایی نیستند که در خانه بمانند. آن ها سگ های سورتمه اند. مثل حیوانات خانگی مطیع نیستند و با صاحب خود رابطه چندان خوبی برقرار نمی کنند. هاسکی سیبرین ،  به آموزش های پشت سر هم و ویژه نیاز دارد. برای این کار باید صبر زیاد و دانش زیادی در خصوص ویژگی های کلی سگ های قطبی داشته باشید. با این وجود توجه داشته باشید که این سگ ها از دستورات شما پیروی نمی کنند مگر اینکه بخواهند آن کار را انجام بدهند. کلمات وسوسه برانگیز هم که برای گول زدن حیوان استفاده می شود کاری به جایی نمی برد.

بدن هاسکی سیبرین به فعالیت شدیدی احتیاج دارد طوری که به اجبار مجبور هستید روزانه یک تا یک و نیم ساعت آن را برای دویدن و یا پیاده بیرون ببرید. اگر آن ها را در خانه حبس کنید زوزه می کشند و پارس می کنند تا این که از نظر جسمی و روحی تحلیل می روند. این مسئله تقصیر سگ هاسکی نیست بلکه تقصیر صاحب آن است که این سگ را به تصور اینکه راحت آموزش می بیند انتخاب کرده است.

هاسکی سیبرین را همراه با قلاده بیرون ببرید و از فنس کشی حیاط خانه مطمئن شوید تا سگ فرار نکند. این سگ ها معمولا دوست دارند در لانه خود با بقیه سگ ها باشند. پوشش پر مو بدن حیوان از او در برابر سرما به خوبی محافظت می کند. با این وجود این نژاد از سگ ها طاقت کار کردن در گرمای زیاد را ندارند.

[irp posts=”7149″ name=”5 گام برای پیدا کردن بهترین دامپزشک مناسب حیوان خانگی شما”][/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

3 نوامبر 2018 توسط admin 0 دیدگاه

اشپیتز ژاپنی : هرآنچه که باید در مورد نژاد اشپیتز ژاپنی بدانید

[vc_row][vc_column width=”7/12″][vc_column_text]اشپیتزهای ژاپنی با جفت گیری در دهه 1920 الی 30 از جفت گیری چند نژاد دیگر اشپیتز زیاد شدند. . احتمالا از جفت گیری اولین نژاد اشپیتز به نام اشپیتز آلمانی, نژادهای دیگری از آن ها در سراسر جهان ظهور کردند. این نژاد از سگ برای اولین بار بعد از آغاز جنگ جهانی دوم در ژاپن و انگلستان زمانیکه تعدادشان رو به ازدیاد رفت با نام اشپیتز ژاپنی به ثبت رسید. در سال 1977، اشپیتز ژاپنی توسط Kennel Club به عضویت گروه unity group درآمد ولی نتوانست در AKC عضو شود.

پس نژاد اشپیتز ژاپنی با جفت گیری از نژادهای مختلف اسپیتز، از جمله اسپیتز آلمانی بوجود آمده است.

این سگ های کوچک اندام توجه انسان ها را به خود جلب می کنند و هر کاری می کنند تا در فعالیت های خانوادگی شرکت کنند.

کلوپ آمریکایی کنل ( American Kennel Club ) اشپیتز ژاپنی را به علت شباهتش به American Eskimo Dog و Pomeranian سفید به رسمیت نمی شناسد.

اشپیتز ژاپنی از آن جایی که سگ فعالی است متناسب با فعالیتش تغذیه می کند. فرمول تغذیه ای سگ های کوچک جثه نیز برای آنکه به متابولیسم بالای بدنشان هماهنگی دارد, توصیه می شود. اشپیتزهای ژاپنی بسیار باهوش و تیز هستند که همین آموزش آنها را سریع می کند.

مشخصات ظاهری

بدن

بدن اشپیتز ژاپنی کمی از قد کوتاهش بلندتر است. قفسه سینه کشیده و پهن است، و شکم را به خوبی می پوشاند. دم نسبتا بلندش تا بالای بدن کشیده می شود. پاها گرد و انگشتان نزدیک به هم (شبیه به پای گربه) است. پاهای جلویی صاف  و آرنج ها نزدیک به هم هستند.

سَر

پوزه با انتهای سیاه رنگ برجسته شده است. جمجمه گرد است. گوش های کوچک و مثلثی اش بالاتر از سطح بدن و رو به جلو هستند. چشمان بادامی شکل سگ کمی متورم است. دندان های فک بالا و پایین سگ اشپیتز ژاپنی روی هم قرار گرفته اند و بسیار قوی هستند.

ارتفاع شانه

اشپیتز ژاپنی قدی بین 12 تا 15 سانتیمتر (30-38 سانتیمتر) دارد و ماده ها کمی کوتاه تر اند.

پوشش

پوشش بدنی اشپیتز ژاپنی دولایه است . لایه رویی بلند و صاف و لایه زیرین نرم و پرپشت است. در اطراف گردن، بین استخوانهای کتف، روی سینه و دم موهای بیشتری رشد کرده است. روی صورت، گوش ها و پاهای جلویی موها به مراتب کمتر است.[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”5/12″][bsf-info-box icon=”Defaults-info-circle” icon_size=”32″ icon_color=”#ed145b” title=”مشخصات نژاد اشپیتز ژاپنی” pos=”square_box” box_border_style=”outset” box_border_width=”2″ box_border_color=”#ed145b” title_font_style=”font-weight:bold;” title_font_size=”desktop:26px;” title_font_line_height=”desktop:35px;”]

ثبت شده در: AKC, UKC, CKC

کاربرد: سگ همراه

زادگاه: ژاپن

اندازه: 12-15 اینچ ؛ 11-20 پوند

طول عمر: 12-14 سال

سطح فعالیت: متوسط

فعالیت فیزیکی لازم: تمرین‌های روزانه

تربیت پذیری: ساده؛ سگ نیاز به تمرین های چالش برانگیز دارد

پیرایش و شانه پذیری موها: نیاز به شانه روزانه

محل مناسب نگهداری: خانواده های بچه دار، مجردها و سالمندان، آپارتمان ها، خانه های حیاط دار و بدون حیاط

نیازمندی‌های خاص: تمرین و فعالیت فیزیکی، آموزش برای کنترل، پیاده روی های طولانی مدت

بیماری‌های احتمالی: در رفتگی کشکک زانو یا جمع شدن اشک در چشم

[/bsf-info-box][/vc_column][vc_column][vc_column_text]

رنگ

اشپیتز ژاپنی همیشه به رنگ سفید خالص است و بر روی لب ها، بینی، چشم، ناخن و پد تیره (سیاه) می شود.

خلق و خو

ویژگی شخصیتی

اشپیتز ژاپنی نژادی باهوش و وفادار است که با فرزندان شما بسیار خوب کنار می آید. این سگ های کوچک اندام توجه انسان ها را به خود جلب می کنند و هر کاری می کنند تا در فعالیت های خانوادگی شرکت کنند. آن ها سگ های نگهبان خوبی می شوند چراکه موقع نزدیک شدن افراد ناشناس پارس می کنند ولی با افرادی که می شناسند رفتار صمیمی دارند.

سگهای اشپیتز ژاپنی فعال و بازیگوش هستند و به خاطر همین برای مجردهای فعال و خانواده ها فوق العاده هستند. اگر به دنبال سگی هستید که بیرون از خانه پا به پای شما بدود و بازی کند, اشپیتز ژاپنی حتما می تواند این نیاز شما را پاسخ دهد. این سگ ها ممکن است گاهی کمی قلدر و خودمختار رفتار کنند که با آموزش مناسب می توان آن ها را مطیع کرد.

رفتار اجتماعی

این سگ ها معمولا با بچه ها خوب رفتار می کنند. کمی از غریبه ها فاصله می گیرند ولی با صدای بلند به استقبال آشنایان می روند. معمولا با سگ ها و نژادهای دیگر خوب قاطی می شوند و مشکلی بوجود نمی آید.

توله سگهای اشپیتز ژاپنی تقریبا به اندازه مشت هستند و ذاتا پر انرژی و پر جنب و جوش اند. آموزش توله سگ ها را خیلی سریع شد که کنید تا  سندروم سگ های کوچک در آن ها پیشرفت نکند و همچنین مطیع بزرگ شوند. برای اینکه با انسان ها و سایر سگ ها رفتار مناسب  و صمیمی داشته باشند, اجتماعی شدن سگ را در اولویت های خود قرار دهید.

اشپیتز ژاپنیمراقبت های عمومی

پیرایش و مراقبت از مو

پوشش بدنی سگ اشپیتز ژاپنی ویژگی شاخص او محسوب می شود- سفید و مخملی و دور گردن پرپشت و یال مانند است. موهای دم نسبت به پاهای کوتاه تر پر پشت تر است و تا انتها فر خورده است. برای اینکه پوست بدن حیوان سلامت باشد و خون ریزی نکند, لازم است که مداوم او را حمام کنید و خوب موهایش را شانه بزنید.

آموزش

اشپیتزهای ژاپنی بسیار باهوش و تیز هستند که همین آموزش آنها را سریع می کند. برای اینکه آموزش سگ سریع پیش برود و تا آخر عمر در ذهنش حک شود بایستی آموزش را از سنین پایین شروع کنید. در کنار آموزش های مربوط به مطیع کردن سگ, سگ های اشپیتز ژاپنی برای انجام بازی هایی مثل توپ بازی و یا تمرینات پر تحرک ساخته شده اند.

اشپیتز ژاپنی مانند بسیاری دیگر از نژادهای کوچک جثه ، اگر به درستی آموزش و یا تحرک نکنند ممکن است مشکلات رفتاری بسیاری پیدا کنند. فقط آموزش کافی نیست, مطمئن شوید که سگ از شما حرف شنوی داشته باشد- این کار همچنین باعث می شود که سگ از نظر ذهنی تقویت شود و بی حوصله و دلسرد نشود. اگر سگ بی حوصله شود، احتمال این که مشکلات رفتاری مانند کندن زمین و یا جویدن وسایل را از خود بروز دهد بیشتر می شود.

[irp posts=”7167″ name=”نکاتی که باید برای انتخاب سگ در نظر بگیرید؟!”][/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

29 اکتبر 2018 توسط admin 0 دیدگاه

گلدن رتریور : هر آنچه که باید در مورد نژاد سگ گلدن رتریور بدانید

[vc_row][vc_column width=”7/12″][vc_column_text]در اواسط قرن ۱۸, گلدن رتریور ها در بریتانیای کبیر زیاد شدند. Lord Tweedmouth of Guisachan اولین سگ نر گلدن رتریور خود را خریداری کرد و سعی کرد با جفت گیری آن با نژاد Tweed Water Spaniel, سگ بهتری از نظر توانایی پیدا کردن پرندگان بوجود آورد. این اصلاح ژنی در طول سالیان متمادی منجر به ظهور گونه جدیدی از Tweed Water Spaniel به نام Setters یا Bloodhousd ایرلندی شد. شکاربان Lord Tweedmouth از سال ۱۸۳۵ تا ۱۸۹۰ رکورد پرورش این سگ ها که بعدا به نام گلدن رتریور شناخته شدند را در دست داشت. نژاد گلدن رتریور اصالتا برای جمع‌آوری مرغ ابی شکار شده محبوبیت داشته است. با اینکه هنوز هم برای این هدف  نگهداری می شوند ولی جایگاه شان را در مناطق بیشماری حتی خارج از انگلستان حفظ کرده اند.

گلدن رتریورها قدی بین 21.5 تا 24 اینچ و 50 تا 80 پوند وزن دارند و نرها از ماده ها بلندتر هستند. طبعی مهربان، مشتاق و گوش بزنگ دارند. چشم هایشان تیره و صمیمی و گوش ها آویزان و نرم است. بدن قوی دارند طوریکه می توانند تمام روز کار کنند. موهای بدنشان پرپشت و و در اندازه ی متوسط است و زبر و ابریشمی نیست.

در اطراف گردن, جلوی قفسه سینه, روی پاها و دم دسته ای از موهای تزیینی روییده اند. موها نرم و لطیف است. رنگ بدن در طیف طلایی، از روشن تا تیره متفاوت است ولی طلایی کم رنگ و یا بسیار تیره کمتر مورد توجه قرار می گیرند.

مشخصات ظاهری

بدن

گلدن رتریور ها نسبتا درشت هیکل هستند و بدن تنومندی دارند. خط بالایی بدن صاف و گردن عضلانی اش کوتاه است. دم هم تراز با بدن بدون پیچ خوردگی در انتها تا پای عقبی ادامه دارد. دنده ها بلند و کشیده هستند. شانه ها بلند و به سمت عقب کشیده شده است.

آرنج در نزدیک بدن قرار گرفته است. پاهای جلویی صاف و استخوانی است. کاسه زانو به خوبی خم می شوند و زانو به سمت پایین ممکن است کمی پیج بخورد. استخوان کف پا از پشت عمودی به نظر می آید. پاهای سگ مثل گربه گرد است و طول گردن خشک و عضلانی اش تقریبا زیاد است.

[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”5/12″][bsf-info-box icon=”Defaults-info-circle” icon_size=”32″ icon_color=”#ed145b” title=”مشخصات نژاد گلدن رتریور” pos=”square_box” box_border_style=”outset” box_border_width=”2″ box_border_color=”#ed145b” title_font_style=”font-weight:bold;” title_font_size=”desktop:26px;” title_font_line_height=”desktop:35px;”]

ثبت شده در: AKC، UKC، CKC

کاربرد: سگ همراه، شکاری، ورزش های نمایشی

زادگاه: بریتانیا کبیر ( اسکاتلند )

اندازه: ۲۱.۵ تا ۲۴ قد ، ۵۰ تا ۸۰  پوند

طول عمر: ۱۱ تا ۱۳ سال

سطح فعالیت: متوسط رو به زیاد

فعالیت فیزیکی لازم: ورزش روزانه شدید

تربیت پذیری: ساده؛ سگ نیاز به تمرین های چالش برانگیز دارد

پیرایش و شانه پذیری موها: متوسط

محل مناسب نگهداری: خانه در کنار خانواده یا خارج از شهر در کنار افراد و خانواده های فعال و سرزنده

نیازمندی‌های خاص: عاشق شنا, پیدا کردن چیزهای مختلف و پیاده روی های طولانی و متنوع در خارج شهر

بیماری‌های احتمالی: دیسپلازی کفل, آلرژی و بیماری های چشم

[/bsf-info-box][/vc_column][vc_column][vc_column_text]

سَر

اندازه سر گلدن رتریور ها متوسط است. جمجمه سر بدون اینکه زیاد جلب توجه کند, پهن است. پوزه قدرتمند، پهن و گود است. طول پل بینی تقریبا برابر با طول جمجمه است. گوش ها در وسط و تقریبا با چشم ها در یک خط قرار دارند. چشم ها از هم فاصله دارند. دندان ها روی هم قرار می گیرند.

ارتفاع شانه

در سگ های نر بین 22 تا 24 اینچ (56-61 سانتی متر) در حالی که این عدد در سگ های ماده 20-22 اینچ (51-56 سانتی متر) است.

پوشش

موها تخت یا موج دار و بسیار پرپشت است و پوشش زیر آن ضد آب است.

رنگ

رنگ موها سایه ای از طلایی یا کرم است، ولی هیچ وقت قرمز و یا قهوه ای رنگ نیست. چند موی سفید فقط بر روی پستان وجود دارد. رنگ بینی بیشتر سیاه است، اما ممکن است در اثرهورمون ها یا محیط، کمی روشن تر شده باشد.

وزن

گلدن رتریور های بالغ بین 59-72 پوند (27 تا 33 کیلوگرم) وزن دارند.

خلق و خو

ویژگی شخصیتی

گلدن رتریورها حتی با سگ های قوی هیکل دیگر بسیار دوستانه، صمیمی، رفتار می کنند. ذاتا مهربان و سازگار، خونسرد و کاملا مطیع هستند. آنها بسیار کم پارس می کنند، بسیار سازگار هستند و شامه ی قوی دارند. گلدن رتریورها بسیار باهوش اند و دوست دارند که در کارها با صاحبانشان همکاری کنند. آنها جو منفی فضای خانه را حس می کنند و دوست ندارند به حال خودشان رها شوند. اکثر آن ها ها عاشق پریدن در آب هستند و نسبتا به ورزش گرایش دارند.

رفتار اجتماعی

سگ های گلدن رتریور با سگ های هم نژاد خود به خوبی کنار می آیند و حتی سگ های نر با بقیه سگ ها رابطه خوبی برقرار می کنند. اگر دوره ی مربوط به تربیت اجتماعی خاص سگ ها را بگذرانند با سایر حیوانات خانگی هم کنار می آیند. گلدن رتریورها با بچه ها رفتار ملایمی دارند. شیوه اعتراضی آنها آرام است، بنابراین والدین باید حواسشان باشد که سگ مورد آزار و اذیت قرار نگیرد. بعضی از گلدن رتریورها در مواجه با غریبه ها گوش بزنگ می شوند, هرچند که تعداد کمی از آن ها این رفتار را از خودشان بروز میدهند. اکثر آنها به انسان ها علاقه مند هستند و به آشنا و غریبه خوش گویی می کنند و با کسانی که نمی شناسند دوستانه برخورد می کنند.

کاربرد

نژاد گلدن رتریور در بین سگ های ورزشی در پریدن از مانع, رام شدن و چابکی زبانزد هستند. علاوه بر این در سراسر جهان برای کار, کمک به ناشنوایان و نجات مجروحین و غیره ازشان استفاده می کنند. به خاطر شامه قوی ای که دارند, برای ردیابی هم مناسب اند. بسیاری از آنان در کار بازیابی مرغ دریایی که توانایی ذاتی آنهاست, بسیار ماهر هستند ولی امروزه بیشتر نام آن ها در کنار سگ های خانوادگی قرار گرفته است.

گلدن رتریورمراقبت های عمومی

پیرایش و مراقبت از مو

مراقبت های بهداشتی از سگ گلدن رتریور چندان دشوار نیست، اما باید به طور منظم انجام شود، به خصوص اگر خیس شود و یا خار یا چیزی شبیه آن را بردارد. شستن و شانه زدن موها دوبار در هفته معمولا کفایت می کند, اما در بهار و پاییز به علت ریزش بیشتر موها به مراقبت بیشتری نیاز دارد. گوش ها هم باید دو بار در هفته تمیز شوند.

آموزش

آموزش توله سگ ها برای یادگیری قوانین خانه و  اصلاح رفتارهای اجتماعی ضروری است. علاوه بر این نژاد به تحریک ذهنی و چالش آموزش نیاز دارد. گلدن رتریورها تا وقتی فعالیت می کنند و کاری برای انجام دادن دارند, سرحال هستند وگرنه بی حال اند. آن ها هم چنین در ورزش های نمایشی, مثل رقابت اطاعت , چابکی, بازی با توپ, پرتاب دیسک, آزمون های مخصوص شکار و البته ردیابی و پیدا کردن مجروح تبحر دارند. این سگ ها, سگ های خانواده هستند ولی توله های آن ها در مواجه با بچه ها ممکن است کمی سرکش و پر سر و صدا باشند که باید تعلیم ببینند. با حیوانات خانگی دیگر معمولا خوب کنار می آیند ولی باید مواظب پرنده ها باشید.

[irp posts=”7152″ name=”۱۰ سوالی که باید هنگام انتخاب کلینیک دامپزشکی بپرسید”][/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

Call Now Button
× ارتباط 24 ساعته در واتساپ