[vc_row][vc_column width=”7/12″][vc_column_text]زادگاه چاو چاو چین است، جایی که در آن بعنوان Lang Gou (سگ گرگی) یا Xiong Gou (سگ خرسی) شناخته می‌شود. تاریخچه این نژاد به 2000 سال پیش، چه بسا بیشتر برمی‌گردد. برخی کارشناسان می گویند این نژاد نتیجه پیوند بین نژاد ساموئید سیبری و ماستیف تبت است، البته دیگر متخصصان ادعا می‌کنند چاو چاو یکی از نژادهای اصلی سگ‌ها است و درواقع والدین ساموئید ، کیش هاوند و چند نژاد دیگر بحساب می‌آید.

این نژاد اوایل برای شکار قرقاول و کبک استفاده می‌شد. نام آن برگرفته از زبان انگلیسی مخلوط با اصطلاحات عامیانه چینی است که ملوانان برای توصیف محموله‌های مخلوط استفاده می‌کردند (chow-chow). نظریه دیگر می‌گوید نژاد چاو چاو به عنوان بخشی از یک محموله به انگلستان آورده شد و بر این اساس نام‌گذاری شده است. این نژاد در طول دوره ویکتوریا در انگلستان بسیار محبوب شد و برای اولین بار در سال 1890 به آمریکا آمد.

 

مشخصات ظاهری چاو چاو

بدن

چاو چاو یک سگ نسبتا کوچک، کوتاه و متناسب است. این سگ شیرنما پشت کوتاه و قوی و کمر قدرتمندی دارد. دم او رو به بالا است و تاب زیبایی رو به پشت دارد. قفسه سینه‌ای ستبر و عمیق، با دنده‌هایی پر دارند. پاهای جلویی آنها صاف هستند، طول متوسط و استخوان‌های خوبی دارند. یکی از مشخصه‌های این نژاد داشتن حداقل زوایه زانوست که باعث می‌شود زانوها به جلو خم نشوند. پاهای چاو چاو کوچک، نزدیک بهم و گرد (شبیه به پای گربه) است. گردن قوی آنها به صورت شیب‌دار میان شانه‌ها قرار گرفته است.

سر

این نژاد جمجمه تخت و عریضی با طول متوسط دارد. چشم‌های آنها نسبتا کوچک، بادامی شکل و بدون انتروپیون (برگشتگي‌ پلك‌ بدرون‌) است. گوش‌های کوچک و ضخیم‌شان نوکی گرد با زاویه جدا از هم و مستقیم دارد که کمی به سمت جلو متمایل می‌شوند. گوش‌ها باید کمی بسمت یکدیگر شیب داشته باشند، تا به سگ ظاهری “خشن” بدهند. چاو چاو فکی کاملا قیچی شکل دارد.[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”5/12″][bsf-info-box icon=”Defaults-info-circle” icon_size=”32″ icon_color=”#ed145b” title=”مشخصات نژاد چاو چاو” pos=”square_box” box_border_style=”outset” box_border_width=”2″ box_border_color=”#ed145b” title_font_style=”font-weight:bold;” title_font_size=”desktop:26px;” title_font_line_height=”desktop:35px;”]نام‌های دیگر این نژاد: لنگ گو (بمعنی سگ گرگی)، ژیانگ گو (بمعنی سگ خرسی)

زادگاه: چین

ثبت شده در: AKC, UKC, CKC

اندازه: ارتفاع 17 تا 20 اینچ؛ وزن 45 تا 70 پوند

طول عمر: 10 تا 20 سال

کاربرد: سگ شکاری

سطح فعالیت فیزیکی: کم و متوسط، سگ غیر ورزشی

محل مناسب نگهداری: نیاز به یک صاحب باتجربه ؛ سازگار با محیط شهری، حومه، و یا روستایی

نیازهای خاص :تربیت شدن، اجتماعی شدن، آموزش.

بیماری‌های احتمالی: حساسیت به داروی بیهوشی، سرطان، آنتروپیون، حساسیت به گرما، دیسپلازی ران، مشکلات زانو

آموزش: چالش برانگیز است

پیرایش و شانه پذیری موها: نیاز به شانه زدن روزانه[/bsf-info-box][/vc_column][vc_column][vc_column_text]

ارتفاع شانه

قد این نژاد در حالت ایستاده 19-22 اینچ (48-56 سانتی متر) و اندازه ماده آنها 18-20 اینچ (46-51 سانتی متر) است.

 

پوشش بدن

چاو چاو با دو نوع پوشش وجود دارد. گونه مو بلند شناخته شده‌تر است. چاو‌های موبلند پوششی پرپشت، متراکم و صاف دارند. پوشش بیرونی، بافت نسبتا ضخیمی دارد، در حالی که پوشش زیرین نرم و پشمی شکل است. پوشش بدن آنها دور گردن پرپشت‌تر است و تقریبا شکل یقه به خود می‌گیرد. گونه مو کوتاه چاو چاو هم دارای پوششی صاف و پرپشت اما کوتاه است. موی آنها باید حالتی مخملی داشته باشد و نباید صاف باشد.

 

رنگ نژاد

چاو چاو عمدتا سیاه، قرمز، آبی یا کرم رنگ است. معمول‌ترین رنگ آن‌ها قرمز (حنایی) و سیاه است. زبان و کام‌شان هميشه سياه متمایل به آبی است. معمولا لثه سیاه و چشم‌های تیره رنگی دارند.

 

ویژگی شخصیتی

خلق و خو چاو چاو

چاو چاوها آرام، باوقار و مغرورند . اگر چه نسبت به صاحبان و خانواده بسیار وفادارند، اما همیشه کمی خودخواه و مستقل عمل می‌کنند. شدیدا نسبت به آنچه در اطراف‌شان می‌گذرد هوشیارند و از اطرافیان‌شان در برابر هر مزاحمتی محافظت می‌کنند. با همه دوست نیستند؛ شاید به نظر سخت‌گیر نباشند اما هر زمان که لازم باشد شجاعت خود را نشان می‌دهند. چاو چاو نژاد فعالی نیست. پیاده روی صبح و عصر برای این نژاد کاملا مناسب است. توله سگ‌ها دو بار در روز نیاز به بازی دارند.

[irp posts=”7167″ name=”نکاتی که باید برای انتخاب سگ در نظر بگیرید؟!”]

رفتار اجتماعی

چاو چاو نژاد پرطرفدار و بی‌نظیری است. برای آنها تمرین اجتماعی شدن در مراحل اولیه ضروری است تا سگ بتواند با افراد ارتباط برقرار کند. در طول تمرین اجتماعی شدن، باید با افراد در سنین مختلف برخورد داشته باشد، به ویژه کودکان. آموزش ابتدایی آنها باید سازگار و هوشمندانه و درعین حال سرگرم کننده باشد. چاو چاو نیاز به صاحبی با تجربه دارد که با خلق و خوی این نژاد آشنا باشد. با تمرین اجتماعی شدن، رفتار مناسبی در مقابل بچه‌هایی که با احترام برخورد کنند خواهد داشت ولی ممکن است با سگ‌های دیگر یا حیوانات خانگی خوب نباشد. چاوچاوها نسبت به غریبه‌ها محتاط و هوشیارند.

 

مراقبت عمومی

پیرایش و مراقبت از مو

چاوچاوهای مو بلند باید بطور مرتب شانه زده شوند، بویژه در قسمت‌هایی از بدن‌شان که خم می‌شود. سگ‌های جوان باید به این پروسه عادت کنند، یعنی از بچگی با شانه شدن موهای‌شان آشنا شوند تا این فرآیند در بزرگسالی تبدیل به کشمکش و دردسر نشود. مراقبت از گونه مو کوتاه چاوچاو مطمئنا کم دردسرتر است، ولی بازهم حواستان باشد بدن‌شان باید به طور کامل شانه زده شود، به خصوص در زمان ریزش. ناخن‌های‌شان را هم مرتبا کوتاه کنید.

 

آموزش

چاوچاو به صاحبی آرام، خونسرد و با اقتدار نیاز دارد. با داشتن چنین صاحبی می‌تواند به خوبی رشد کند، ولی در زمینه فرمانبرداری از چاوچاو انتظار معجزه نداشته باشید؛ آنها کله شق و خودسر آفریده شده‌اند. مطمئنا این نژاد می‌تواند چند چیز را یاد بگیرد، اما چندان مناسب و سازگار با تمرین‌های طولانی نیست.

 

تمرین

چاو چاو سگ بسیار آرامی است و نیاز به تمرین نسبتا کمی دارد. آنها گشتن در حیاط را دوست دارند چون برای خودشان نقطه امنی پیدا می‌کنند و با دیدن هر چیز ناخوشایندی به شما هشدار می‌دهند. چاوچاو از آن نوع سگ‌هایی نیست که با شیطنت بالا و پایین بپرد، می توانید آنها را برای پیاده‌روی طولانی ببرید، اما مطمئن شوید مدت طولانی در هوای گرم نمانند.

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]